Natuur vandaag (3)

Vanmiddag schoot er in de Gooiboog een strandlopertje voorbij. 't Ging te snel om 'm te determineren, maar ik hou het op een bonte. Midden in de Naardermeer zaten twee grote zilverreigers rustig te keuvelen op een boomstronk. Niet veel later had ik m'n moeder aan de lijn. Mijn vader was op de fiets onderweg naar de polder, vertelde ze. De plaatselijke sterrenkundige vereniging had een paar telescopen had opgesteld om naar de perseïden te kijken. Verhip, dat was waar ook. Daarnet dus met het meisje in de tuin naar de meteorietenregen wezen kijken. Raar woord eigenlijk, meteorietenregen. Je vraagt je af wie zoiets verzint. Vast een Griek of zo. In Nederland, waar we verstand hebben van regen, kan het woord in elk geval niet ontstaan zijn. Toen we nog niet zo heel lang zaten zeilde er een knoert van een meteoriet langs de noordelijke hemel. Het meisje keek toevallig net de andere kant uit. Tijd voor een mooie, onzelfzuchtige wens. En verdomd: de drie vallende sterren die daarna nog langsscheerden heeft ze allemaal gezien. Met een telescoop naar een meteorietenzwerm kijken - kan dat überhaupt?