WIR MÖCHTEN AUCH!!!

De oorlog mag dan al bijna zestig jaar voorbij zijn, het blijft een soort nationale hobby om erover te zeiken. Ik ken maar weinig landgenoten die de oostgrens kunnen passeren zonder iedere vijftien minuten in een UNGEHEUERES GOEBBELS-ARTIGES GEBRÜLL uit te barsten. Een AUTOFAHRT door de HEIMAT is niet compleet zonder grappen over de aanleg van de AUTOBAHNEN. Treinreizen worden steevast opgeleukt met verwijzingen naar het tijdperk waarin de treinen nog PÜNKTLICH oostwaarts vertrokken. Toegegeven, het is ontzettend flauw - zeker voor iemand die zelf een VIERTELMOFF is. Ik heb goeie vrienden in Duitsland en Oostenrijk en het politieke klimaat is ten oosten van de grens momenteel gezonder dan in Nederland. We zouden dus beter moeten weten. Ik vrees echter dat het trappen tegen alles wat Duits is zit ingebakken in onze VOLKSKULTUR. En wat lezen we vanmorgen op Teletekst: "De Duitse regering heeft flink in de bus geblazen in een poging om de Britten van hun, in Duitse ogen, obsessie met het nazi-verleden af te helpen. Een groep Britse geschiedenisleraren maakt op kosten van de Duitsers een reis door de moderne geschiedenis van het land". Echt waar. De Engelsen mogen zich in naam van de Duitse STEUERBEZAHLER volgieten met gratis SCHNAPPS en krijgen en passant een leuke rondleiding, opgeluisterd met verhandelingen over WIRTSCHAFTSWUNDER, WESTINTEGRATION en WIEDERVEREINIGUNG. En wij dan? Hebben wij na zestig jaar zeuren geen recht op een WIEDERGUTMACHUNGSAUSFLUG? Het kan natuurlijk ook zijn dat de Duitsers met ons de moed hebben opgegeven. Ik kan ze eigenlijk geen ongelijk geven.