Moderne geneeskunde

'Dit is nieuw', sprak de assistente van de dierenarts op samenzweerderige toon. Ik stond aan de balie van de praktijk voor Jonas' halfjaarlijkse wormenkuurtje. In plaats van de bekende capsule-in-doordrukstrip overhandigde ze me een doosje. 'Flubenol', stond erop. 'Smakelijke ontwormingstablet voor de kat'. Ze keek erbij alsof ze het zelf had uitgevonden. Smakelijke ontwormingstablet - dat zullen we nog wel eens zien, dacht ik. In de loop der jaren heb ik geleerd dat katten een heel eigen mening hebben over wat lekker is en wat niet. Thuis lag Jonas zacht spinnend op haar kussentje voor het raam. Het geschikte moment voor een kleine dierproef. Ik nam één van de tabletten uit de verpakking en hield hem onder haar neus. En het onmogelijke gebeurde: Jonas werkte de pil in een fractie van een seconde weg en ging luid snorrend op zoek naar meer. Niks geen getraumatiseerde kat, niks geen vleeswonden en rondvliegende plukken haar. Ergens word ik er een beetje pissig van. Een smakelijke tablet. Nou-nou-nou! Dat was science-fiction, zeg! Hebben we ècht al die jaren moeten wachten totdat iemand op dat lumineuze idee kwam? En wanneer passen ze dat concept toe op al die andere tabletten voor de kat? Nu we toch bezig zijn: op alle tabletten voor de mens? Smakelijke aspirines, laxeermiddelen en anticonceptiepillen, waar blijven ze? En hoe zit het met smakelijke spruitjes?