Te stom om op de fles te gaan

Nog altijd is de LPF een partij met een hoge amusementswaarde. Zo vroeg het hoofdbestuur van de partij afgelopen week faillissement aan. Het was, volgens het bestuur, de enige manier om de partijorganisatie weer op orde te krijgen. In werkelijkheid lagen de zaken natuurlijk een beetje anders. De vastgoedbonzen Maas en Thunnessen, die de LPF aanzienlijke sommen gelds hadden geleend, wilden deze leningen omzetten in een gift. In dat geval zou de LPF echter een hoog bedrag aan schenkingsrecht aan de belastingdienst moeten betalen. Daarom besloot het LPF-bestuur om een "technisch faillissement" aan te vragen: de leningen hoefden in dat geval niet aan de betonbazen te worden terugbetaald. Dat riekt naar fraude en je vraagt je af wat Herben zou hebben gezegd als - pakweg - de PvdA een dergelijk trucje zou uitvoeren. Maar goed: in dit geval was Herben dus blij. In een persbericht juichte hij dat de partij nu "zonder de ballast van het verleden" een doorstart kon maken. "De professionele aanpak van de doorstart boezemt vertrouwen voor de toekomst in," aldus Herben. En Herben kreeg gelijk: gisteren werd de faillissementsaanvraag door de rechter afgewezen. Ik zie de toekomst dan ook met vertrouwen tegemoet: wie wil er nou stemmen op een partij die er niet eens in slaagt om op de fles te gaan? De LPF beraadt zich intussen op zijn financiële toekomst. Misschien wil Emile Ratelband ze wel een handje helpen.