Asielvraagstuk

Het valt niet mee om als asielzoeker de Nederlandse nationaliteit te krijgen. Neem nou het geval van Anne Frank. Zij is één van de genomineerden voor de verkiezing van 'De Grootste Nederlander', die vanaf 11 oktober plaatsvindt onder auspiciën van de KRO. Maar er is een probleempje: al selecterend kwam de KRO tot de ontdekking dat Anne nooit de Nederlandse nationaliteit heeft bezeten. Door de invoering van het Duitse Reichsbürgergesetz in 1941 raakten alle uit Duitsland gevluchte joden hun Duitse staatsburgerschap kwijt. Daardoor was Anne Frank een statenloos burger toen ze in 1945 in Bergen-Belsen overleed. Niet getreurd, meenden ze bij de KRO, en ze stelden een poging in het werk om haar postuum alsnog het Nederlanderschap te laten verlenen. Minister Verdonk (Vreemdelingenzaken) gooide echter roet in het eten door mee te delen dat alleen levende personen voor naturalisatie in aanmerking komen. En dat is maar goed ook, moet Verdonk gedacht hebben - straks moeten al die 26.000 gedeporteerde asielzoekers nog postuum worden genaturaliseerd. Behalve hypocriet lijkt de actie van de KRO me een beetje nutteloos. Tenzij ik me sterk vergis is het staatsburgerschap (en het Nederlanderschap al helemaal) bij uitstek een concept uit de negentiende eeuw. Titelkandidaten als Joost van den Vondel (geboren in Keulen), Thomas à Kempis (Kempen) en 'Vader des Vaderlands' Willem van Oranje (Dillenburg) zouden er geen kant mee op kunnen. Voorlichter David Barnouw van het NIOD noemde het initiatief van de KRO in een reactie 'onkies'. Als Anne Frank postuum genaturaliseerd wordt, meent hij, dan moeten ook alle andere gevluchte Duitse joden postuum voor het Nederlanderschap in aanmerking komen. Maar ja, dat waren natuurlijk gewoon maar asielzoekers. Je zou van pure ergernis je paspoort opeten.