Because it's there

Van onze Jonas kun je zeggen wat je wilt, maar niet dat ze bang is aangelegd. Zo valt ze katten die anderhalf keer zo groot zijn als zijzelf rücktsichtslos aan (om daarna hard weg te rennen) en ze haalt halsbrekende toeren uit in de hoop de duiven van de buren te kunnen verschalken. Verder houdt ze graag overzicht. Daarom klimt ze op schuttingen, deuren en boekenkasten - en bijna elke ochtend maakt ze ons aan het schrikken door met een hoop kabaal op de douchecel te springen. Maar het gaat niet altijd goed. Zo sprong poes vanavond, terwijl ik net even lekker zat te kleien, op het randje boven het raam van de WC. Hoe ze er precies bovenop gekomen is weet ik nog altijd niet - het gebeurde per slot van rekening achter mijn rug. Feit is dat ze, eenmaal op haar uitzichtpunt beland, klaaglijk miauwend te kennen gaf dat ze niet meer naar beneden durfde. Een gecompliceerde situatie vraagt om een koelbloedige aanpak. Allereerst heb ik (uiteraard na mijn oorspronkelijke boodschap af te ronden) dus maar eens een foto genomen. Daarna heb ik het poesje ontzet - ik heb de krassen nog steeds in mijn schouders staan. Of ze er veel van geleerd heeft weet ik niet. Na thuiskomst van het meisje stond Jonas weer vrolijk snorrend bovenop de huiskamerdeur en moest ik er opnieuw aan te pas komen om haar te verlossen. De laatste tijd klimt ze ook graag in hoge bomen. Het moment waarop we de brandweer moeten inschakelen kan niet ver meer zijn. Mooi beroep toch, brandweerman.