Engeland wordt wakker

Ergens in Mijn Lijvige Archief bevindt zich een foto van vriend E. De foto is genomen in Londen, in de zomer van 1993. Op de foto kijkt E. niet blij. We zijn onderweg naar Glasgow. Omdat we geen geld hebben doen we dat met de bus. Het is even na zes uur 's morgens. De coffeeshop tegenover het busstation is net geopend en E. heeft zojuist kennis gemaakt met het fenomeen Engelse Koffie. Zijn commentaar herinner ik me ook nog: 'Heeft er soms een maandverband in het filter gelegen?' Proost. Maar dat is twaalf jaar geleden. De tijden zijn veranderd. In 1995 begon de doordrukkoffiepot aan een langzame maar onstuitbare opmars door Groot-Brittanië. Rond 2000 werd de espressomachine gemeengoed. Inmiddels is het zover dat zelfs in kantoren een bak koffie wordt geserveerd waarvan we in Nederland nog wat kunnen leren. Het gevolg is dat de Britten meer en meer afkerig worden van een ouderwets bakje thee. Van de jongeren schijnt nog maar 38% dagelijks meer dan één kop thee te drinken. De totale theeomzet is de afgelopen drie jaar met 12% teruggelopen, de omzet van theezakjes zelfs met 16%. Het verwondert me nauwelijks. De Engelse winkelstraten zijn dichtgebouwd met hippe koffiewinkels als Starbucks, Nero en Costa. De collega's overzee drinken zonder uitzondering koffie. En als ze een keertje geen trek hebben in koffie dan drinken ze - ik zweer dat ik dit niet verzin - een kopje heet water. Nee, die Britten komen er wel. Als ze nou ook nog fatsoenlijk leren koken ga ik er misschien zelfs wel weer eens op vakantie.