Weer eens terug uit Basingstoke

Donderdagnacht teruggekomen uit Basingstoke. Intussen erg druk gehad. Sinds 2002 heb ik volgens mij zo'n twee maanden van mijn leven doorgebracht in Basingstoke. In al die tijd heb ik nooit een voet gezet buiten het cordon van vierbaanswegen dat de stad insluit. Afgelopen week heb ik een stafkaart van de omgeving gekocht. Had ik drie jaar eerder moeten doen. Na het werk ben ik maar eens een eindje gaan wandelen. Drie à vier kilometer van het centrum van Basingstoke loop je plotseling het Engeland van de ansichtkaartjes binnen. Op de eerste avond naar Old Basing geweest - een schilderachtig dorpje net ten oosten van Basingstoke. Bloeiende fruitboomjes, mooie tuinen, twinkelerende vogeltjes, onderweg zelfs tweemaal een groene specht gezien. Old Basing heeft een fraaie oude kerk. En waar een fraaie oude kerk is is meestal ook een fraai oud kerkhof. Het kerkhof wordt niet meer gebruikt, maar tussen de oude grijze stenen doet de kerkenraad aan actief natuurbeheer. Er hangen zelfs heuse posters met 'Birds and plants in the churchyard'. Klasse. Verder zijn er in Old Basing twee goeie pubs. Dus bij invallend donker langs een riviertje teruggelopen naar Basingstoke. (In de verte het geroep van drie, nee, vier bosuilen!) Op woensdagavond een lange wandeling gemaakt ten noorden van Basingstoke. Op de kaart gezien dat er dwars door de velden een wandelpad liep naar een klein plaatsje genaamd Sherborne St. John. Dat klonk op zich al pittoresk. Daarnaast bevond zich in Sherborne St. John volgens de kaart ook een 'PH', oftewel een Public House (ze zijn echt verbijsterend gedetailleerd, die kaarten). Het leek me een goed idee om daar de maaltijd te gaan gebruiken. Het is ongeveer anderhalf uur lopen van Basingstoke naar Sherborne St. John. Zodra je de treurige council estates achter je hebt gelaten wandel je door een zacht glooiend heuvelland met beekjes en meidoornhagen (die al een beetje bloeien). Onderweg twee reeën, wat konijnen en hazen, twee grote bonte spechten, twee vette fazanten, een paartje patrijzen en nog zo het een en ander gezien. Het dorpje zelf is zo'n typisch Engelse affaire met rode bakstenen huizen waar je elk moment verwacht de oude vicar tegen het broze lijf te lopen. Of een paar cricketers, dat kan ook. Ziehier het postkantoor (annex kruidenierswinkeltje). Grappig: donderdagavond zaten er op Heathrow links van de startbaan twee vosjes gefascineerd naar het vliegtuig te staren. Zie je ook niet elke dag. Helaas geen foto.