
Het is raar maar waar: sinds we vorig jaar in Den Haag een peperboompje kochten is Jonas niet meet uit onze kruidenborder weg te slaan. Ze heeft het boompje tot ver in de herfst geaaid, beknuffeld en beknabbeld, ze heeft de blaadjes eraf gegraasd en zachtjes op de pepertjes gekauwd (toch altijd even schrikken). Je vraagt je af waarom - er zijn me in elk geval geen andere gevallen bekend van katten die kicken op chilipepers.
Zelfs nu het boompje dood is (capsicum annuum is - de naam zegt het al - éénjarig) blijft het een onverklaarbare aantrekkingskracht op Jonas uitoefenen. Ik denk dat we aankomend voorjaar maar snel een nieuw peperboompje moeten kopen.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home