Be excellent to one another

De zaterdagkranten lijken meer en meer een podium te worden voor politici die zich en plein public belachelijk willen maken. Misschien was dat altijd al zo en valt het tegenwoordig gewoon wat meer op, dat kan ook. Neem nou Cees van der Knaap, onze staatssecretaris van Defensie. Wordt-ie ook een keer geïnterviewd door de Volkskrant, beweert-ie meteen met een uitgestreken smoel dat bewindslieden weer met 'excellentie' moeten worden aangesproken. De staatssecretaris vindt het belangrijk dat 'de samenleving een stukje respect voor bewindslieden toont'. Het woord excellentie geeft volgens hem aan 'dat je een bijzondere positie hebt'. Verder ergert hij zich aan het feit dat voormalig vice-premier Jorritsma zich door haar chauffeur liet tutoyeren. Dat haalt 'de status van bewindslieden helemaal onderuit', aldus de staatssecretaris. Het gebruik van de aanspreektitel excellentie werd formeel afgeschaft in de jaren '70, toen bewindslieden nog uit zichzelf respectabel waren, een heus 'beleid' voerden en het konden stellen zonder uiterlijk vertoon. (Iedereen die zich de pakken van Joop den Uyl herinnert begrijpt wat ik bedoel.) De staatssecretarissen van nu hebben blijkbaar niet veel beters te doen dan in de beslotenheid van hun slaapkamer te knipogen naar hun spiegelbeeld en zachtjes 'excellentie' te lispelen. Ik zal heel eerlijk zijn: ik zou ook wel weer eens wat meer respect voor bewindslieden willen kunnen opbrengen. Maar in mijn hoofd ontstaat een gevaarlijke kortsluiting op het moment dat ik de term excellentie associeer met Herman Heinsbroek.