Wat een verademing!
Rookvrije werkplekken
Werden per 1 januari
Verplicht.
Ook het bestuur van de
Brandweervereniging
Was in de wolken:
Een prachtig bericht!
In Huize Ko, lezertjes, heerst een typisch geval van eindejaarslethargie. Op bevel van mijn chef heb ik de laatste anderhalve week van het jaar vrij genomen. Nu is er niks mis met een vrije dag, maar in deze tijd van het jaar heb je er maar weinig aan. Al was het maar omdat iedere vrije seconde meteen wordt ingepikt door (schoon-)familie en vrienden.
Zoals ieder jaar heb ik geprobeerd om het feit dat ik tussen kerst en nieuwjaar vrij ben zo lang mogelijk geheim te houden. Ook dit jaar weer vergeefs. Een weekje wandelen langs de Poolse Oostzeekust? Kerst bij schoonmoeder zul je bedoelen. Een lang weekend Terschelling? Op en neer naar Albert Heijn voor een paar kutboodschappen. Een midweek in Normandië? Nee hoor, we hangen gewoon katerig op de bank in afwachting van het zoveelste feestje. Zelfs de poes is met geen mogelijkheid uit de vensterbank te branden.
Basta! Volgend jaar neem ik mijn vakantie gewoon in de lente, zoals ieder normaal mens. En niet met pasen, nee.
In de vroege jaren negentig was identificatieplicht nog een boze droom. Hooguit was het de perverse fantasie van een verdwaalde CDA-er. Bij gezonde mensen riepen de ideeën voor een algemene identificatieplicht nare associaties op met de bezettingstijd - of op z'n minst met onfrisse regimes en massa-deportaties.
Uit die tijd stamt deze button. 'Ik legitimeer mij niet', staat erop, in stoere schrijfmachineletters. Maar helaas, de tijden zijn veranderd. Na een paar aanslagen waarbij in totaal vijf Nederlandse doden vielen vertoonde het kabinet een typische pavlovreactie: burgerlijke vrijheden werden ingeperkt en per 1 januari 2005 wordt de algemene identificatieplicht ingevoerd. De overheid wil ons doen geloven dat Nederland daardoor een heel stuk veiliger wordt en - lo and behold! - de mensen slikken het als zoete koek.
De identificatieplicht in Nederland is de strengste in Europa. Alle burgers van 14 jaar en ouder moeten zich straks op verzoek van de politie kunnen legitimeren. Wie zich na 1 januari zonder geldig identiteitsbewijs op straat waagt riskeert een maximale geldboete van € 2250,-. (Ter vergelijking: in het verkeer vallen jaarlijks meer dan 1000 doden; op het besturen van een motorvoertuig zonder rijbewijs staat een geldboete van slechts € 200,-.)
Die button kan dus naar zolder. Natuurlijk kun je weigeren om je te legitimeren, maar dat wordt op termijn een dure grap. De regering belooft weliswaar dat burgers niet om de haverklap zonder noodzaak naar hun papieren zullen worden gevraagd, maar dat lijkt me een kwestie van tijd. Moeten we dat dan maar lijdzaam ondergaan? Me dunkt van niet.
Daarom ben ik erg blij met het initiatief van Hiram. De maker van Ipse Dixit lanceert vanmiddag de website gelijkoversteken.org. Het principe is even simpel als elegant: "Op grond van artikel 2 van de Ambtsinstructie (...) is de politieambtenaar die in burgerkleding optreedt, gehouden zich ongevraagd te legitimeren en de politieambtenaar in uniform legitimeert zich op verzoek daartoe." Dus als een diender je vraagt naar je papieren ben je gerechtigd hetzelfde te doen. Gelijk oversteken, kortom.
Voor de politie is een dergelijk verzoek frustrerend en tijdrovend. (Geloof me, ik heb het in het verleden geregeld geprobeerd. Ze vinden het heel vervelend.) En dat is precies de bedoeling. Om Hiram te citeren: "Als voldoende mensen, zodra om hun papieren wordt gevraagd, antwoorden met: 'Gelijk oversteken!' zullen onnodige identiteitscontroles minder vaak plaatsvinden, want...
de procedure kost dan al gauw twee keer zoveel tijd;
de diender ondervindt zelf hoe vervelend het is zijn of haar naam te moeten geven aan een onbekende;
bij controles met een racistisch of politiek motief en controles die niets meer zijn dan een pesterijtje kan tegen de agent in kwestie, met naam en toenaam, een klacht worden ingediend."
In de Gooi- en Eemlander van gisteren staat een wel heel merkwaardig artikel:
"De gemeente Hilversum wil een einde maken aan de overlast door het toenemende aantal colporteurs in het centrum. Om de twee meter staan ze er, vooral op koopavonden en zaterdagen. In de Kerkstraat, de Gooische Brink en Hilvertshof proberen ze van alles aan de voorbijgangers te slijten."
Het is waar: in de Hilversumse koopgoten moet je slalommen tussen de studenterinnetjes in bedrukte dekbedjassen. Voor je er erg in hebt word je door één van die schepselen om de oren geslagen met aanbiedingen voor groene stroom (van de Shell!), mobiele telefonie of ADSL. Erg vervelend allemaal, en het is op zich niet zo raar dat de gemeente daar iets aan wil doen.
Wat wèl vreemd is, is dat de Gooi- en Eemlander fijntjes vergeet te vermelden dat een fors deel van de colporteurs loopt te leuren met - u raadt het al - de Gooi- en Eemlander. Zullen we maar bij het begin beginnen dan?
Gisteren een blauwe kiekendief (vr.) boven de Naardermeer. Twee grote zilverreigers in de Keverdijksche Polder, een tafeleend in de Gooiboog en een dodaars in de Weespertrekvaart. 's Avonds bij de Zuidas overtrekkende ganzen in het maanlicht gezien. Niet gehoord, uiteraard. Geweldig winterweer - helaas slaat het morgen alweer om.
Sinds enige tijd is er in Hilversum een filiaal van De Slegte. Het is maar een klein filiaal, niettemin ben ik er reuze blij mee. Toch is niet alles koek en ei. Zo vond ik er afgelopen zaterdag het boekje "Blinde Ambitie" van Eduard Bomhoff, de minister van VWS uit het eerste bruinhemdenkabinet.
Nu is dat op zich niet zo erg, maar iemand heeft het werkje bij de Nederlandse literatuur geplaatst, en dat voert me te ver. Vooral omdat het zij aan zij staat met het werk van de onovertroffen Godfried Bomans. Wat denkt die Bomhoff eigenlijk wel?
Overigens is de bovenvermelde toestand niet uniek. Zo verdenk ik Harry Mulisch ervan dat hij zijn pseudoniem enkel gekozen heeft om zijn werken naast die van Multatuli in de schappen te krijgen.
Een paar dagen geleden hoorde ik iemand op televisie "West-Duitsland" zeggen. Ik kreeg prompt een soort vlaag van nostalgie. Sta ik daar alleen in, of hoe zit dat?
Zaterdag met het meisje op en neer naar Groningen gereden. Mistig. Onderweg talloze buizerds en een stuk of wat torenvalkjes, een smelleken op een verkeersbord, hier en daar een vlucht spreeuwen of kieviten. Heb hard moeten remmen om een suïcidale blauwe reiger te ontwijken.
Zondag met Thijs een rondwandeling gemaakt bij Bergen. 's Morgens voor het eerst in tijden zonnig. Mezen divers, boomklevers en -kruipers, lijsters en goudhaantjes in de bossen. Veel drieteenstrandlopertjes en een paar steenlopers op de golfbrekers voor Schoorl. Zowaar zelfs een eider. De Kerf uitgewoond door hollende recreanten met loslopende honden.
Aangelegd bij v/h Minkema. Over de Hondsbossche Zeewering doorgelopen tot bij de Putten van Camperduin. Tureluurs, bonte strandlopers, een wulp en een enkele watersnip. Verderop een eenzame torenvalk, slobeenden, smienten, wintertalingen, een stuk of wat kluten, twee dodaarsjes en een massa meeuwen, waaronder vijf dwergmeeuwen.
Bij schemer in de duinen. Even naar het uitzichtpunt bij Groet geklommen. Helaas te nevelig om veel te zien. Het absolute hoogtepunt: een ransuil in glijvlucht boven de bosrand. Met de verrekijkers hebben we 'm bijna een halve minuut kunnen volgen. Mooie dag.
Gisteren vanuit de trein drie zilverreigers gezien in de Keverdijksche Polder. Verder zitten er alweer een tijdje twee honkvaste buizerds, een vette bruine en een kleinere met 'n witte kop en schouders. Komend voorjaar misschien een nestje?
Het goudhaantje (Regulus regulus) is het kleinste vogeltje van Europa. Het is ongeveer half zo groot als een huismus. Het beestje houdt zich bij voorkeur op in de kruinen van naaldbomen. Let maar eens op: als midden in een enorm loofbos een groepje van zes of zeven naaldbomen staat is de kans groot dat ze zijn gekoloniseerd door een paartje goudhaantjes.
Met enkele tienduizenden broedparen is het beslist geen zeldzaam vogeltje; toch zie je ze niet heel vaak, waarschijnlijk vanwege hun habitat en hun formaat. Ik was dan ook nogal verbaasd toen Jonas vanmorgen met een goudhaantje naar binnen kwam wandelen. Toegegeven: in de bossen rondom Hilversum wonen er genoeg, maar dat ze ook in onze achtertuin zitten was nieuw voor me. Ik vermoed dat ze zich ophouden in de hoge coniferen van de buren. Zo leer je nog eens iets.
Maar Jonas begint een grote kat te worden. Het is eigenlijk een beetje gênant dat ze nog steeds met miniscule vogeltjes loopt te slepen. Ik heb haar dan ook naar buiten gestuurd met de opdracht om nu eens een merel te verschalken. Of op z'n minst een muis.
Het is alweer meer dan twee jaar geleden dat Stuurloos, de eerste CD van de Firma Onkruid, het levenslicht zag. Na twee jaar overleggen, plannen maken en weinig doen zijn Wouter en ik begonnen met het opnemen van een nieuwe plaat.
Het wordt ditmaal een heuse avondvullende CD: we willen er minstens twaalf à dertien nummers op kwijt. Als alles volgens plan verloopt wordt het schijfje uitgebracht in januari of februari.
Voorlopig sluiten we ons dus tweemaal per week op in Wouters gezellige huiskamerstudio, waar we onze tijd doorbrengen met musiceren, liefdevol sleutelen aan teksten en arrangementen, lahmacuns eten en slap ouwehoeren.
De eerste ruwe tracks zijn klaar. Naar het uiteindelijke resultaat kunnen zelfs wij slechts gissen, maar ik kan je verzekeren dat het een bizarre plaat wordt. Fasten seatbelts.
Al tien jaar bekijken we bijna alle belangrijke voetbalwedstrijden bij Eelco thuis. In de comfortabele beslotenheid van zijn huiskamer hebben we, middels de breedbeeldtelevisie, een prima uitzicht op het veld, kunnen we ongestoord de commentaarstem nabauwen en mogen we blowen, brullen en bier drinken als we daar zin in hebben.
Geen wonder, eigenlijk, dat ik zelden een voet in het stadion zet. Maar gisteren was het weer zo ver. Via Wieland kon ik voor de tweede keer dit seizoen een kaartje bemachtigen voor de F-side. En de wedstrijd was niet eens beroerd. Zeker niet als je in aanmerking neemt dat de goal van Nigel de Jong onterecht werd afgekeurd.
Dankzij het 2-2 gelijkspel tegen Bayern (en het gelijkspel van Maccabi Tel Aviv tegen Juventus) gaat Ajax door naar de UEFA-cup. Dat bericht werd in het stadion met gejuich ontvangen. Maar niet door iedereen: 'We gaan toch niet als PSV-ers zitten juichen bij een gelijkspel!', aldus iemand in vak 127.
Lachen. 't Is eigenlijk net of je naar de Muppet Show zit te kijken, maar dan met een paar honderd Statler and Waldorfs tegelijk.
Mijn vader stamt uit de tijd dat IT nog automatisering heette. Als hij het niet kan repareren dan is het niet stuk. Dus bij mijn ouders thuis onderhoudt mijn vader de computers.
Bij mijn schoonouders thuis valt die eer aan mij te beurt. Het is nu al zo erg dat mijn schoonmoeder heur laptop meeneemt naar een sinterklaasfeestje om te vragen of ik haar inbelverbinding en mailsettings wil nakijken. (Soms verdenk ik mijn schoonmoeder ervan dat ze enkel om die reden een laptop heeft gekocht - vertel het haar maar niet.)
Zodoende surfte ik gisteren voor het eerst in tijden weer eens met een 56k-verbinding. En zodoende werd het heerlijk avondje een paar keer ontsierd door sterk gekruide taal. Want tudjuu, wat raak je snel gewend aan breedband, zeg!
Zo duurde het bijvoorbeeld meer dan een minuut om groenekhmer.nl op een smalbandverbinding binnen te halen. En nou zit ik me af te vragen of ik de pagina nog moet opschonen voor die doodenkele Breitbandbehinderte. En hoe ik dat ga testen, trouwens. Wordt vervolgd.
Volgens het openingsartikel in de Volkskrant van afgelopen zaterdag spelen zich bij de kernreactor in Petten 'Oost-Europese toestanden' af. Bij een inspectie in oktober 2003 constateerde de milieupolitie zware overtredingen.
Nu is dat op zich geen nieuws. 'Gevaarlijke stoffen werden op tal van plaatsen verkeerd bewaard, opslagloodsen waren niet afgesloten, afvalwater bevatte teveel giftige stoffen, voor allerlei uitbreidingen van opslagfaciliteiten ontbraken vergunningen. Afval verdween door putjes, gevaarlijke stoffen werden bewaard in gootsteenkastjes enzovoorts.', schreef het Noordhollands Dagblad al in maart van dit jaar.
Typisch zo'n moment om stevig op te treden. Dat gebeurde dan ook prompt: het OM daagde het GCO, NRG, ECN en Mallinckrodt, de exploitanten van de reactor, voor de meervoudige kamer van de rechtbank in Alkmaar. Uiteraard. Aan de schandpaal met dat
tuig, zou je zeggen.
Zo niet het Ministerie van Buitenlandse Zaken: dat drong er bij de rechtbank op aan om van vervolging af te zien in verband met de immuniteitsprotocollen uit het Euratomverdrag. Wat wil het geval: de hoge fluxreactor in Petten is eigendom van het GCO, een onderdeel van Euratom, op zijn beurt een werkmaatschappij van de Europese Commissie. Dus werd begin maart afgezien van rechtsvervolging tegen het GCO. Per slot van rekening werd Nederland per 1 juli voor een half jaar voorzitter van de Europese Unie. Een juridisch conflict over de kerncentrale kwam nogal ongelegen.
NRG, ECN en Mallinckrodt worden nog wel vervolgd, maar kunnen zich volgens de Volkskrant beroepen op het gelijkheidsbeginsel. De kans bestaat dus dat ook zij vrijuit gaan.
Mag ik de boel even chargeren? Goed, daar gaan we: als een (één!) eenzame, geflipte godsdienstfanaticus een columnist om zeep helpt is 'de jihad overgewaaid naar onze straten*' (De Telegraaf). Dan eisen we maatregelen. Dan moeten we stoppen met gedogen en geven we met liefde onze burgerrechten op om de overheid 'meer armslag te geven'. Maar als de uitbaters van de Pettemer reactor - met gedoogsteun van de regering - door grove nalatigheid een klein Tsjernobyl aanrichten in de kop van Noord-Holland? Mwoâch, wat zou 't?
Nee, de ophanden zijnde kernramp wordt beslist geen pretje, maar ik zie nu al uit naar de parlementaire enquête.
*) Net nog uit het raam gekeken: niks te zien. Maar dat kan ook aan de mist liggen.
'Dit is nieuw', sprak de assistente van de dierenarts op samenzweerderige toon. Ik stond aan de balie van de praktijk voor Jonas' halfjaarlijkse wormenkuurtje. In plaats van de bekende capsule-in-doordrukstrip overhandigde ze me een doosje. 'Flubenol', stond erop. 'Smakelijke ontwormingstablet voor de kat'. Ze keek erbij alsof ze het zelf had uitgevonden.
Smakelijke ontwormingstablet - dat zullen we nog wel eens zien, dacht ik. In de loop der jaren heb ik geleerd dat katten een heel eigen mening hebben over wat lekker is en wat niet. Thuis lag Jonas zacht spinnend op haar kussentje voor het raam. Het geschikte moment voor een kleine dierproef.
Ik nam één van de tabletten uit de verpakking en hield hem onder haar neus. En het onmogelijke gebeurde: Jonas werkte de pil in een fractie van een seconde weg en ging luid snorrend op zoek naar meer. Niks geen getraumatiseerde kat, niks geen vleeswonden en rondvliegende plukken haar.
Ergens word ik er een beetje pissig van. Een smakelijke tablet. Nou-nou-nou! Dat was science-fiction, zeg! Hebben we ècht al die jaren moeten wachten totdat iemand op dat lumineuze idee kwam? En wanneer passen ze dat concept toe op al die andere tabletten voor de kat? Nu we toch bezig zijn: op alle tabletten voor de mens? Smakelijke aspirines, laxeermiddelen en anticonceptiepillen, waar blijven ze? En hoe zit het met smakelijke spruitjes?
Je staat er haast niet bij stil, maar tussen 1962 en 2002 zijn er in Nederland geen koninklijke begrafenissen geweest. Dat is veertig jaar lang. En als de voortekenen ons niet bedriegen kan de volgende nog wel eens 25 jaar op zich laten wachten.
Dat lijken de mensen die bloemen neerleggen voor Paleis Soestdijk zich ook te beseffen. Die gaan er nog even maximaal voor. "Kvinnut heel erg", vertelde een mevrouw aan een gretige verslaggever.
Het leven van de ouwe schuinsmarcheerder was dan ook niet ontbloot van enige tragiek: beetje voor playboy spelen, je introuwen in een koninklijke familie, beetje de gebraden haan uithangen in Londen, beetje in jeepjes over de Ginkelsche Heide crossen, beetje konkelen met de groten der aarde, het halve jaar op safari... En de Lockheed-affaire? Ach, naar verluidt keek hij niet op een affaire meer of minder.
En dat het allemaal al na 93 jaar voorbij was! Wat een drama!
In de vroege jaren negentig was identificatieplicht nog een boze droom. Hooguit was het de perverse fantasie van een verdwaalde CDA-er. Bij gezonde mensen riepen de ideeën voor een algemene identificatieplicht nare associaties op met de bezettingstijd - of op z'n minst met 
Sinds enige tijd is er in Hilversum een filiaal van De Slegte. Het is maar een klein filiaal, niettemin ben ik er reuze blij mee. Toch is niet alles koek en ei. Zo vond ik er afgelopen zaterdag het boekje "Blinde Ambitie" van Eduard Bomhoff, de minister van VWS uit het eerste bruinhemdenkabinet.
Nu is dat op zich niet zo erg, maar iemand heeft het werkje bij de Nederlandse literatuur geplaatst, en dat voert me te ver. Vooral omdat het zij aan zij staat met het werk van de onovertroffen Godfried Bomans. Wat denkt die Bomhoff eigenlijk wel?
Overigens is de bovenvermelde toestand niet uniek. Zo verdenk ik Harry Mulisch ervan dat hij zijn pseudoniem enkel gekozen heeft om zijn werken naast die van Multatuli in de schappen te krijgen.
Hoera, 't is lente! In onze voortuin staat het eerste sneeuwklokje zich kranig te weren tegen de elementen. Het wachten is op de tweede zwaluw.
Zaterdag met het meisje op en neer naar Groningen gereden. Mistig. Onderweg talloze buizerds en een stuk of wat torenvalkjes, een smelleken op een verkeersbord, hier en daar een vlucht spreeuwen of kieviten. Heb hard moeten remmen om een suïcidale blauwe reiger te ontwijken.
Zondag met Thijs een rondwandeling gemaakt bij Bergen. 's Morgens voor het eerst in tijden zonnig. Mezen divers, boomklevers en -kruipers, lijsters en goudhaantjes in de bossen. Veel drieteenstrandlopertjes en een paar steenlopers op de golfbrekers voor Schoorl. Zowaar zelfs een eider. De Kerf uitgewoond door hollende recreanten met loslopende honden.
Aangelegd bij v/h Minkema. Over de Hondsbossche Zeewering doorgelopen tot bij de Putten van Camperduin. Tureluurs, bonte strandlopers, een wulp en een enkele watersnip. Verderop een eenzame torenvalk, slobeenden, smienten, wintertalingen, een stuk of wat kluten, twee dodaarsjes en een massa meeuwen, waaronder vijf dwergmeeuwen.
Bij schemer in de duinen. Even naar het uitzichtpunt bij Groet geklommen. Helaas te nevelig om veel te zien. Het absolute hoogtepunt: een ransuil in glijvlucht boven de bosrand. Met de verrekijkers hebben we 'm bijna een halve minuut kunnen volgen. Mooie dag.
Gisteren vanuit de trein drie zilverreigers gezien in de Keverdijksche Polder. Verder zitten er alweer een tijdje twee honkvaste buizerds, een vette bruine en een kleinere met 'n witte kop en schouders. Komend voorjaar misschien een nestje?
Het goudhaantje (Regulus regulus) is het kleinste vogeltje van Europa. Het is ongeveer half zo groot als een huismus. Het beestje houdt zich bij voorkeur op in de kruinen van naaldbomen. Let maar eens op: als midden in een enorm loofbos een groepje van zes of zeven naaldbomen staat is de kans groot dat ze zijn gekoloniseerd door een paartje goudhaantjes.
Met enkele tienduizenden broedparen is het beslist geen zeldzaam vogeltje; toch zie je ze niet heel vaak, waarschijnlijk vanwege hun habitat en hun formaat. Ik was dan ook nogal verbaasd toen Jonas vanmorgen met een goudhaantje naar binnen kwam wandelen. Toegegeven: in de bossen rondom Hilversum wonen er genoeg, maar dat ze ook in onze achtertuin zitten was nieuw voor me. Ik vermoed dat ze zich ophouden in de hoge coniferen van de buren. Zo leer je nog eens iets.
Maar Jonas begint een grote kat te worden. Het is eigenlijk een beetje gênant dat ze nog steeds met miniscule vogeltjes loopt te slepen. Ik heb haar dan ook naar buiten gestuurd met de opdracht om nu eens een merel te verschalken. Of op z'n minst een muis.
Het is alweer meer dan twee jaar geleden dat Stuurloos, de eerste CD van de 
Leiden, gistermiddag.
Achterin de auto trekt de kleine Kevin een onthutsende conclusie...
Alleen wel even een grotere flashkaart kopen.
