We wachten nu al anderhalf jaar op het moment waarop Jonas met haar eerste muis thuiskomt. Het is niet dat ze nooit een prooi mee naar binnen sleept: ze verrast ons regelmatig met libellen, bromvliegen, vlinders, torren en kool- of pimpelmezen. Maar met de muizen wil het helaas niet zo vlotten.
Misschien komt het ook wel een beetje door ons: in de loop der tijd is Jonas' collectie speelmuizen uitgegroeid tot ongeveer een dozijn. Ze kent ze allemaal bij naam, maar haar absolute favoriet is Monsieur le Souris.
We hebben Monsieur le Souris vorig jaar meegenomen uit Frankrijk. Ik kan niet precies zeggen wat Monsieur le Souris onderscheidt van alle andere speelmuizen, maar geen van de muizen wordt zo vaak en zo geducht afgetuigd. Soms mag hij zelfs mee naar buiten, een privilege dat de andere muizen onthouden blijft.
En ondanks het feit dat Jonas er tot dusverre niet in is geslaagd om een èchte muis te verschalken blijkt ze prima te weten waarvoor muizen bestemd zijn. Zo vinden we Monsieur le Souris geregeld in haar etensbakje terug. Een wonderlijke gewoonte, eigenlijk. Ook Sam gooide geregeld zijn speeltjes in de etensbak, maar andere katten heb ik dat nog nooit zien doen. Misschien krijgt een kat die bij ons in huis woont na verloop van tijd behoefte aan een beetje orde.
Op de nieuwssite van RTVNH: "Amsterdam gaat geen tonnen, maar miljoenen verliezen door de strop bij de bouw van het tweede deel van de wijk IJburg.
De Raad van State bepaalde deze week dat er niet met de bouw mag worden begonnen, omdat de gevolgen voor de vogels in het gebied niet voldoende zijn onderzocht. Wethouder Stadig schatte de schade die door deze vertraging ontstaat eerder deze week nog op tonnen, maar zei donderdagavond in de gemeenteraad dat hij zich heeft vergist. Het gaat Amsterdam ettelijke miljoenen euro's kosten."
These boots were made for walking, Duco.
Op het perron van station Hilversum hangt al een paar dagen een paar Scarpa klimschoenen aan een balk van de overkapping. Een wonderlijk tafereel - ik vraag me af wat daar voor verhaal achter zit. Een mooie uitdaging voor de rechtmatige eigenaar, zou je denken...
Je hebt mensen die bij de melding van een onalledaagse vogel in hun wagen springen en het beest met honderdvijftig andere hijgers door een telescoop gaan lopen begluren. Ik heb het niet zo op die lui. Ik heb het ook een beetje met ze te doen: als ze de vogel hebben gezien stappen ze weer in hun auto, om vol gas naar de volgende per semafoon doorgegeven zeldzaamheid te brullen. Jammer.
Maar toen er van de week bij ons om de hoek een troepje pestvogels werd gesignaleerd ben ik toch even gaan kijken. Ik heb immers nog nooit een pestvogel gezien. Onderweg een paar mezen, merels en vinken, een troep sijsjes, een heggenmus en een sperwer gezien, maar die pestvogels waren natuurlijk allang pleite. Dat krijg je d'r van.
Het schemerde. En terwijl ik op een bankje mijn zonden zat de overdenken zeilde er een bosuiltje voor de St. Vitus langs. Zomaar, pal boven het centrum. Nou ja - de pestvogels mag ik dan gemist hebben, voor een bosuil kun je me ook om drie uur 's nachts wakker maken. Mits je er een stevige kop koffie naast zet, uiteraard.
Het is zover. Ik ben voor in de dertig. Ik ben vier jaar getrouwd. Ik heb een rijtjeshuis en een tweedehands Japanner. Ik tuinier. En daarin sta ik niet alleen: op feestjes bij oude vrienden wordt voornamelijk over baby's, verbouwingen en hypotheken gepraat. En iedereen gaat bijtijds naar huis.
Zaterdag ben ik met het meisje naar een meubelboulevard geweest. En gisteren zaten we aan de keukentafel de spaarpunten van de koffie en de scharrelslager te tellen. Ik schrok er zelf van. Het is duidelijk: er is een kritieke grens bereikt. Wil iemand me wakker schudden voor ik een caravan koop?
Normaal gesproken is de reis van mijn huis naar mijn werk wel goed voor drie of vier buizerds. Ik had echter al in geen weken meer een buizerd gezien. Ook vrijdag niet: in Veertigmorgen zwommen twee nonnetjes (m.), in de Keverdijksche Polder zwierven twee grote zilverreigers rond en boven de polder joegen een blauwe kiekendief (v.) en een torenvalk.
Bij station Duivendrecht zijn ze al een tijdje bezig met het bouwen van een nieuwe fly-over. Vrijdagmorgen scharrelden er twee fazanten onder het viaduct. Het plaatje leek zo sprekend op het reclamespotje van Stichting Natuur en Milieu dat ik er onwillekeurig om moest lachen.
Zaterdag met Loes naar Utrecht gereden. Spectaculaire wolkenluchten en regenbogen. Op de terugweg hebben we maar liefst vier buizerds gezien. Blijkbaar gaat het dus niet zò beroerd met onze buizerds - alleen rond de Naardermeer zijn ze even nergens te bekennen.
Zondag met Thijs naar Zeeland gereisd. Door soepdikke mist met de bus van Goes naar Kamperland gereden. Van Noord-Beveland niks gezien. Gelukkig trok de mist rond het middaguur een beetje op.
Van Kamperland langs het Veerse Gat naar Arnemuiden gewandeld. Onderweg onder meer vijf kleine zwanen, een groene specht, een stuk of vijftien kanoeten, zeven roodhalsfuten, vijftien dodaarsjes, twintig torenvalken, twintig grote zaagbekken en tweemaal een steenuil (waarschijnlijk dezelfde) gezien. Geweldige wandeling. Jammer dat Zeeland zo'n eind weg ligt.
De politie van Wieringen laat zich niet gek maken, getuige dit kostelijke stukje op de site van RTV Noord-Holland:
WIERINGEN De politie noemt de bedreigingen van politici op Wieringen "een storm in een glas water".
Een raadslid van de lokale partij OW'91 deed aangifte van bedreiging nadat er een steen door zijn ruit werd gegooid. Ook bij de directeur van de woningbouwvereniging is een raam ingegooid. De politie vindt het "een stap te ver" om meteen te spreken van bedreiging.
Een woordvoerder wijt het gevoel van onveiligheid vooral aan de moord op Van Gogh en de discussie over veiligheid en respect. Als mensen vroeger eens een steen door de ruit kregen was er verder niets aan de hand, aldus de politie.
Dat was afgelopen vrijdag. Maar nadat zondagochtend bij datzelfde raadslid een pot mango-chutney tegen het kozijn werd gegooid heeft de politie "een aparte man op de zaak gezet".
Gelijk hebben ze. Een steen door de ruit is tot daar aan toe, maar het moet natuurlijk geen potje worden.
Het is een schrale troost voor de Windows-gebruiker, maar ook Microsoft zelf blijft niet gevrijwaard van junkmail. Volgens CNN ontvangt Bill Gates zo'n 4 miljoen e-mails per dag, waarvan de overgrote meerderheid bestaat uit spam. Het softwarebedrijf heeft zelfs een speciale afdeling opgericht om de post van de grote baas te filteren.
Ook Microsoft-CE Steve Ballmer behoort volgens eigen zeggen tot de 'world's top spam recipients'. Toch zegt hij dat er uiteindelijk slechts tien spamberichten per dag in zijn inbox belanden, 'beacuse of Microsoft's anti-spam technology'.
Helaas verzuimden de wakkere journalisten te vragen wanneer Microsoft die technologie beschikbaar gaat maken voor het grote publiek*.
*) Of doelt Ballmer met 'anti-spam technology' op de speciale afdeling die handmatig alle mailtjes nakijkt?
Blijkbaar kunnen sommige mensen er maar geen genoeg van krijgen om op Pim Fortuyn te stemmen. In elk geval is de Messias van Minder Begaafd Nederland postuum uitgeroepen tot de Grootste Nederlander aller tijden.
De man die ons Herman Heinsbroek, Philomena Bijlhout en Mat Herben bracht liet bij de verkiezing mensen als Willem van Oranje, Desiderius Erasmus en Rembrandt van Rijn achter zich.
Nou ja, daar kon je op wachten, vrees ik. In elk geval is het KRO-programma toch nog ergens goed voor geweest: ik heb tenminste eens van mijn leven op Willem Drees kunnen stemmen. Zelfs ik heb recht op een dood icoon.
Dat niet alle Amerikanen even blij zijn met het resultaat van de verkiezingen is geen nieuws. Nu blijkt dat de website van de Canadese immigratiedienst op de dag na de verkiezingen 115.000 hits uit de VS kreeg - tegen 20.000 op een normale dag. De Canadezen zien er de lol wel van in, blijkbaar.
Zo opende een internetbedrijf uit Vancouver de website canadianalternative.com. Op die site wordt Canada aangeprezen als "the perfect alternative for conscientious, forward-thinking Americans".
En de Canadezen laten het niet bij loze adviezen: op marryanamerican.ca bieden ze en masse aan om met een Amerikaan te trouwen. "Legions of Canadians have already pledged to sacrifice their singlehood to save our southern neighbours from four more years of cowboy conservatism," aldus de site.
Fijne buren, die Canadezen. Zou er voor ons nog een plekje vrij zijn in Duitsland?
Teletekst vanavond:
"Minister de Graaf (D66) vindt dat de ministers Donner en Verdonk hun mond moeten houden over wetgeving die de vrijheid van meningsuiting regelt."
Het ziet er naar uit dat gisteren voorlopig de laatste fraaie herfstdag was. En de laatste blaadjes zullen één dezer dagen ook wel loslaten, gezien de windverwachting. Gisteren dus via de Westerheide naar Bussum gelopen. Midden op de heide twee reeën. (Altijd prijs op de Westerhei.)
Bij Bussum-Zuid het spoor overgestoken en via de Fransche Kamp en het Spanderswoud teruggelopen naar Hilversum. Meesjes, lijsters en spechten. Een mooie zonsondergang die de onderkant van de wolken (en de massa's herfsteblaadjes) rood verlichtte. Uiteindelijk bij donker via Trompenberg en de Oude Haven naar huis. Had gehoopt op een bosuiltje - geen geluk. Maar wel een fijne wandeling.
Voor stuntels die twee dagen moeten zweten om een ADSL-aansluiting of een wireless LAN aan de praat te krijgen is er een schrale troost. Het Amerikaanse leger bouwt aan een eigen versie van Internet. "Aan het draadloze netwerk wordt al zes jaar gesleuteld en de eerste verbindingen zijn volgens de krant zes weken geleden gelegd."
Na de verkiezingen van afgelopen week zou je haast vergeten dat bijna de helft van de Amerikanen op John Kerry heeft gestemd. Die bieden de wereld nu namens de VS hun welgemeende excuses aan. Nu de Republikeinen nog.
Het lijkt wel of het goeie nieuws niet op kan vandaag: half maart gaan de Nederlandse militairen weg uit Irak. Na tweeënhalfjaar Balkenende wordt er eindelijk een keer een verstandig besluit genomen.
Dat ze daarvoor het land eerst in een oorlog hebben moeten storten laten we maar even buiten beschouwing. Fijn zo, laat Bush en Blair het zelf maar uitzoeken. Eens kijken hoe snel ze besluiten om hun biezen te pakken. De tijd loopt.
De voorlopige hechtenis van LPF-voorzitter Moleveld is met tien dagen verlengd. Als ik een rechter-commissaris was zou ik het ook wel weten. Om voor één keertje het verkiezingsprogramma van de LPF te citeren: 'Sneller straffen, lik op stuk'.
Nog meer goed nieuws. Vorig jaar ontving de Amstelveense dierenactiviste Dafne Westerhof een dagvaarding omdat ze weigerde de koeien, schapen en varkens op haar boerderij te oormerken.
Vorige week kwam de zaak voor de Amsterdamse politierechter. Westerhof zei gewetensbezwaren te hebben tegen het oormerken van de dieren, omdat de merken ontstekingen of scheuren in de oren kunnen veroorzaken. Ze beriep zich op artikel 42 van het Wetboek van Strafrecht: "niet strafbaar is hij, die een feit begaat ter uitvoering van een wettelijk voorschrift".
Want in artikel 36 van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren staat dat het verboden is dieren pijn of letsel te bezorgen zonder redelijk doel of met overschrijding van wat ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is.
Politierechter A. Josephus Jitta stelde haar in het gelijk. Hij vond een chip een acceptabel alternatief voor de grote gele flappen. "De plicht om geen dierenmishandeling te plegen is gegoten in de vorm van een wet in formele zin, de oormerkplicht in die van een regeling van lagere rangorde dan een wet in formele zin. Verdachte heeft dus de juridisch zwaarste plicht het zwaarst laten wegen", volgens de rechter. Geen speld tussen te krijgen, me dunkt.
Westerhof werd vrijgesproken. Leuk voor Westerhof, nog leuker voor haar beesten - en voor miljoenen andere stuks vee in Nederland: met een beetje geluk betekent deze uitspraak namelijk het einde van de - ook door boeren gehate - oormerkregeling.
Kan iemand mr. Josephus Jitta een bossie bloemen sturen?
Het moet ergens in 1999 of 2000 geweest zijn dat ik, na lang en koppig verzet, Netscape 4.75 verruilde voor Internet Explorer 5.0. Met pijn in het hart, dat wel. Maar eerlijk is eerlijk: met Netscape viel niet meer op een redelijke wijze te surfen. Ook de te lang uitgestelde (en - hm - niet geheel bugvrije) release van Netscape 6 bracht daar geen verandering in.
De afgelopen vijf jaar (jemig, is dat alweer vijf jaar?) gebruikte ik dus Internet Explorer. Ik installeerde braaf de nieuwe releases en de stortvloed aan service packs en bugfixes. Af en toe speelde ik een beetje met andere browsers, maar Mozilla noch Opera leek een serieus alternatief voor IE.
En toen kwam Firefox, de nieuwe incarnatie van de Mozilla-browser. Ik heb een paar maanden terug een bèta geïnstalleerd. Sindsdien heb ik niet meer omgekeken. Internet Explorer staat in een hoekje van mijn machine stof te vergaren. Wat een verademing: geen gezeik met pop-ups of ActiveX-controls, een slimme zoekfunctie, een ingebouwde Google-searchbar, tabbed browsing (als je daar eenmaal aan gewend bent word je d'r heel blij van) en een hele verzameling skins die er in elk geval beter uitzien dan de standaard-interface.
Het is misschien nog niet allemaal hallelujah - zo is er een aantal sites die specifiek voor MSIE zijn geschreven en dien ten gevolge niet werken in Firefox. Maar eerlijk gezegd weegt dat probleempje niet op tegen de enorme voordelen van Firefox. Na maanden van opeenvolgende bèta's en pre-releases is afgelopen maandag eindelijk versie 1.0 gelanceerd. Er is dus eigenlijk geen excuus meer om met Internet Explorer te blijven surfen. Downloaden geblazen!
Naschrift: dit zegt eigenlijk genoeg. Lezen = lachen.
Als de tekenen mij niet bedriegen begint de toestand in Nederland zoetjesaan te normaliseren. De LPF, althans, is weer volop aan het blunderen geslagen. En dat is altijd een geruststellend gegeven.
Wat nu weer? Wel, LPF-voorzitter Sergej Moleveld stuurde afgelopen vrijdag, zogenaamd uit naam van een islamitische groepering, een valse dreigbrief aan zichzelf en aan Mat Herben. Per fax, ook nog. Vervolgens deed hij namens de partij aangifte van bedreiging en werd prompt gearresteerd. Als het niet zo pathetisch was zou je je rotlachen.
Afijn, de LPF kan weer op zoek naar een nieuwe voorzitter - de vorige voorzitter had immers ook al een strafblad. Dat fractie en partij mekaar daarbij weer eens ouderwets in de haren zullen vliegen lijkt me nu al evident. En zo gaan we langzaam maar zeker terug naar Business As Usual.
Jonas is eigenlijk altijd een raamkat geweest. Dat wil zeggen: tot dusverre hadden we altijd het keukenraam op een kier staan zodat ze vrij naar binnen en naar buiten kon. Dat wordt in november toch een beetje al te fris, dus hebben we vrijdag na lang talmen een kattenluikje in de achterdeur gezet.
Zo'n luikje installeren is één ding, zorgen dat Jonas er gebruik van gaat maken blijkt een tweede. De eerste paar dagen sprong ze, zodra we in de richting van de keuken liepen, vrolijk snorrend op het aanrecht en ging voor het gesloten raam zitten wachten.
Dus hebben we een paar maal op onze knieën voor het luikje gezeten, met een snoepje, in een poging de poes er doorheen te lokken. Lau loene.
Daarna hebben we voorgedaan hoe het luikje werkt door ertegen te duwen. Dat sorteerde meer effect. Helaas heeft Jonas gezien dat wij het luik met onze voorpootjes openden. Dus zit ze nu eerst een half uur met haar voorpootje aan het luikje te morrelen voordat ze het open krijgt.
En weet je wat het gekke is? De buren hebben exact zo'n zelfde luikje. En Jonas weet precies hoe dat luikje werkt. Ze wandelt immers al meer dan een jaar de keuken van de buren in en uit om het voedsel van hun katten op te peuzelen. Ik heb een beetje het gevoel dat hier sprake is van onwil...
Vanmorgen hoorde ik iemand beweren dat er een 'complot van terroristen' bestaat dat er op uit is om 'de Nederlandse samenleving uit balans te brengen'. Als dat waar is dan mogen ze ons wel dankbaar zijn voor de geestdriftige wijze waarop we daaraan meewerken.
Het 'gesundes Volksempfinden' is ver te zoeken sinds de aanslag op Van Gogh. Dat blijkt uit een enquete onder 1857 deelnemers, die in opdracht van de GPD-bladen is gehouden. De resultaten zijn niet mis:
Nederlanders geven (...) zonder morren hun privacy op en er klinkt een ongekend harde roep om ingrijpen. De overheid mag hierbij eigen wetten overtreden. [Dit alles in het kader van de veelbezongen vrijheid.]
40 procent hoopt dat moslims zich niet meer thuis voelen in Nederland.
Kamerlid Hirsi Ali moet haar toon tegenover moslims niet matigen (56 procent).
Bijna 80 procent hoopt dat de moord tot een harder integratiebeleid zal leiden.
Bijna 30 procent van de Nederlanders houdt de gehele moslimgemeenschap verantwoordelijk voor de daad van Mohammed B.
Een groep van 20 tot 30 procent denkt niet alleen dat de polarisatie toeneemt en mensen minder verdraagzaam worden, maar hoopt dat ook.
23 procent van de ondervraagden hoopt dat mensen vaker het recht in eigen hand nemen.
Nou nou! Na één gestoorde actie van een psychopaat (en drie jaar stelselmatige indoctrinatie door rechtse opiniemakers) schijnen we werkelijk te denken dat achter iedere boom een moslimterrorist schuilt. Toch was de moord op Van Gogh, althans bij mijn weten, de eerste door een moslim gepleegde aanslag in Nederland. En dan nog door een jongen die helemaal de weg kwijt was. Er is hier wel eens eerder een politieke moord gepleegd, maar dàt gebeurde door een Nederlander. Ze zijn wel eens met een Boeing door een flatgebouw gevlogen, maar dàt waren joden.
De hele vorige week hebben we staan brullen over vrijheid en vervolgens roepen we om een politiestaat waarin de overheid boven de wet staat. De hele week hebben we verontwaardigd lopen doen over de intolerantie van Mohammed B. om vervolgens een hele bevolkingsgroep uit te kotsen. Nee, om de samenleving te ontwrichten hebben Hollanders geen terroristen nodig. Dat doen we gewoon lekker zelf.
Chatboodschap van een collega uit Oostenrijk: 'Ich hasse Montage'. En ik maar denken: montage, wat bedoelt ze nou met montage? Ik heb het nog gevraagd ook.
Ik was al een tijdje niet meer op Ruigoord geweest. In de vroege jaren negentig kwam ik er geregeld: tijdens feesten, bij festivals en zelfs een keer bij een uitvaart. Vijf jaar later was ik volwassen en werkte ik in het westelijk havengebied.
Ik herinner me hoe, toen ik op een ochtend in de bus naar mijn werk zat, een enorme colonne bulldozers, draglines en kiepwagens oprukte naar het miniscule dorpje, onder begeleiding van de ME. Het kantoor waar ik werkte bood (toen nog) een vrij uitzicht op de Noordzeeweg. Ik heb die dag niet veel werk gedaan, geloof ik. Ik had net zo goed op Ruigoord kunnen zitten.
De Afrikahaven moest er komen. 'Het Gemeentelijk Havenbedrijf Amsterdam (GHA) rekent erop, dat er jaarlijks tien tot vijftien miljoen ton zal worden overgeslagen en de werkgelegenheid met 7000 arbeidsplaatsen zal groeien.' Dat is nu bijna vijf jaar geleden.
Vanmiddag was ik voor het eerst in tijden weer eens terug op Ruigoord. Het dorpje zelf is niet veel veranderd. De totempalen, de paardenweitjes, de vreemde, bontgekleurde bouwsels en het kerkje: ze zijn er nog altijd. Maar de uitgestrekte rietvelden zijn verdwenen. Evenals de bruine kiekendief, de watersnip, de velduil (godverdomme) en de kluut.
En de haven? Die ligt er woest en ledig bij. Voor zover ik weet heeft er ooit, één keer, een schip aangelegd. Bij wijze van test. De acht kolossale havenkranen, bedoeld om 'jaarlijks tien tot vijftien miljoen ton' mee over te slaan, staan als even zo veel nutteloze giraffes weg te roesten. En die arbeidsplaatsen zijn er nooit gekomen.
Maar er is hoop: over de haven klonk het weemoedige gefluit van een grote troep smientjes. En ik heb er zelfs al lepelaars gezien. Laten we mekaar geen mietje noemen, mensen, met die haven wordt het toch niks meer. Geef de hele handel maar gewoon terug aan de natuur.
Toegegeven: daarvoor is wel een beetje grondverzet nodig. Nou fijn. Laten we daarvoor dan dezelfde projectontwikkelaar inhuren. Dan kan die straks opnieuw z'n centjes gaan tellen. Alleen maar goed voor de economie. Toch?
Lezer, het wordt tijd voor een bekentenis: ook ik bezit een auto. Weliswaar is de auto eigenlijk van het meisje, maar dat vind ik een excuus uit de 'ik lees De Telegraaf alleen bij de kapper'-klasse. We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, het is dus ook mijn auto. (Niet tegen het meisje zeggen.)
Laten we ons eens voorstellen dat ik die wagen mee uit rijden neem. Naar Groningen, bijvoorbeeld. En laten we ons eens voorstellen dat ik op de A7, kruisend op de ter plaatse toegestane maximumsnelheid van 120 kilometer per uur, besluit om zonder van de koppeling gebruik te maken van de vijfde naar de tweede versnelling te schakelen. Gewoon. Omdat ik daar zin in heb. En omdat het mag.
In het gunstigste geval leidt dat tot een afschuwelijk geknars in het binnenste van de wagen. Misschien vliegen de tandwielen me om de oren. Als ik pech heb komen er zelfs ongelukken van. Hoe dan ook: we mogen aannemen dat zo'n handeling de mechanische conditie van het voertuig niet ten goede komt.
Dat is niet mijn schuld. In de Wegenverkeerswet staat immers nergens vermeld dat ik mijn auto niet, zonder de koppeling te gebruiken, bij 120 kilometer per uur van z'n vijf in z'n twee mag raggen. Ik heb - om Job Cohen nou maar eens te parafraseren - vrijmoedig gebruik gemaakt van mijn recht op vrijheid van schakelen. Mij valt, kortom, niets te verwijten. Dat begrijpt u toch?
Sterker: ik ben door een dergelijke stommiteit te begaan een groot voorvechter van het recht op vrijheid van schakelen geworden. Nu eens kijken of mijn echtgenote er ook zo over denkt.
Wen er maar vast aan. Teletekst vandaag:
DEN HAAG Op een groot aantal snelwegen rond Den Haag zijn om 21.00 uur de linker rijstroken afgesloten. Dat is gebeurd in verband met een bommelding bij de Amerikaanse ambassade. [Midden in het centrum van Den Haag.] De politie wil door de maatregel het verkeer naar Den Haag beter kunnen controleren.
Het gaat om de A12 tussen Gouda en Den Haag, de A4 vanaf Leidschendam naar het Prins Clausplein, de A13 tussen het Kleinpolderplein en Prins Clausplein en de A20 tussen Gouda en Maassluis.
In verband met de bommelding is de wijde omgeving van de ambassade afgezet en wordt het verkeer omgeleid. Er wordt alleen buiten de ambassade gezocht.
Michael Moore vertelde vannacht op TV de volgende grap:
President Bush wants to demonstrate that he's not as dumb as most people think he is. So he decides to have his intelligence tested in public. He summons two doctors in order to examine him and he invites 200 loyal Republican voters as his audience. The doctors start their examination: 'So, George, we want you to think very carefully about this next question: how much is two plus two?'
After a seemingly endless interval Bush responds: 'Uuuh... errrm... is it four?'
Pandemonium ensues as the 200 assembled Republican voters shout: 'Oh! Come on! Give him another chance!'
Het Engelse woord bigot is niet goed vertaalbaar naar het Nederlands. Wie het opzoekt in Van Dale's Groot woordenboek Engels-Nederlands moet het doen met de volgende omschrijving:
big·ot ['bıgət] (fI) (telb.zn.) 0.1 dweper => (bekrompen) fanaticus,
geestdrijver, kwezel
Het Cambridge Advanced Learner's Dictionary houdt het op:
bigot /'bıgət/ n a person who has strong, unreasonable beliefs and who thinks that anyone who does not have the same beliefs is wrong:
- a religious bigot
- He was known to be a loud-mouthed, opinionated bigot.
Even resumeren: een moslimfundamentalist die er vrouwonvriendelijke, homofobe of anti-westerse standpunten op na houdt is dus een bigot. Een filmmaker en columnist die, om de uitwassen van dat soort fundamentalisme aan de kaak te stellen, ongenuanceerde en generaliserende uitlatingen doet en daarmee ook meer gematigde moslims beledigt is dus ook een bigot. Een verknipte idioot die zo'n filmmaker vervolgens om zeep helpt, ook dat is een bigot - zij het van een nog veel erger soort. Hoe je het ook wendt of keert: gisteren was het een gouden dag voor bigotry.
Na de aanslag op Fortuyn - ook al gepleegd door een lone nut - hadden de reservepimmen hun oordeel snel klaar. Iedereen die niet 'slightly to the right of Atilla the Hun' was had schuld. De kogel kwam van links. Ik ben benieuwd met welke leus ze deze keer komen. Het mes kwam uit de moskee?
Het is wel opvallend hoe snel Van Gogh wordt gecanoniseerd als 'groot voorvechter van de vrijheid van meningsuiting' (Halsema). Van de doden niets dan goeds. Begrijp me niet verkeerd: vrijheid van meningsuiting is een groot goed - 'I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it', om dat ouwe cliché maar weer eens uit de kast te halen.
Jammer dat die vrijheid de laatste tijd vooral wordt gebruikt om ad hominem te spelen en over en weer beledigingen uit te wisselen. Of om er een ongezond klimaat van angst en wantrouwen mee te creëren. Door terroristen, maar ook door politici. Door nieuw rechts, maar ook door malle moellahs. En tot voor kort mede door Theo van Gogh.
Naschrift: Boos geworden? Lees dit ook nog even.
Ik heb wel eens van iemand gezegd dat-ie een gereformeerde kop had, maar dit is weer iets nieuws. Een islamitisch uiterlijk. Oei, dat wordt nog een zware taak voor onze politie. Is dat een Turk, een Bosniër, een Nigeriaan of een Indo? Is het Muhammad Ali Jinnah, Osama bin Laden, Malcolm X of Mohammed al-Fayed? Of is het een vrouw?
Ze mogen die beschrijving wel gauw een beetje aanscherpen, anders voorzie ik massa-arrestaties.
We wachten nu al anderhalf jaar op het moment waarop Jonas met haar eerste muis thuiskomt. Het is niet dat ze nooit een prooi mee naar binnen sleept: ze verrast ons regelmatig met libellen, bromvliegen, vlinders, torren en kool- of pimpelmezen. Maar met de muizen wil het helaas niet zo vlotten.
Misschien komt het ook wel een beetje door ons: in de loop der tijd is Jonas' collectie speelmuizen uitgegroeid tot ongeveer een dozijn. Ze kent ze allemaal bij naam, maar haar absolute favoriet is Monsieur le Souris.
We hebben Monsieur le Souris vorig jaar meegenomen uit Frankrijk. Ik kan niet precies zeggen wat Monsieur le Souris onderscheidt van alle andere speelmuizen, maar geen van de muizen wordt zo vaak en zo geducht afgetuigd. Soms mag hij zelfs mee naar buiten, een privilege dat de andere muizen onthouden blijft.
En ondanks het feit dat Jonas er tot dusverre niet in is geslaagd om een èchte muis te verschalken blijkt ze prima te weten waarvoor muizen bestemd zijn. Zo vinden we Monsieur le Souris geregeld in haar etensbakje terug. Een wonderlijke gewoonte, eigenlijk. Ook Sam gooide geregeld zijn speeltjes in de etensbak, maar andere katten heb ik dat nog nooit zien doen. Misschien krijgt een kat die bij ons in huis woont na verloop van tijd behoefte aan een beetje orde.
Op het perron van station Hilversum hangt al een paar dagen een paar Scarpa klimschoenen aan een balk van de overkapping. Een wonderlijk tafereel - ik vraag me af wat daar voor verhaal achter zit. Een mooie uitdaging voor de rechtmatige eigenaar, zou je denken...
Het is zover. Ik ben voor in de dertig. Ik ben vier jaar getrouwd. Ik heb een rijtjeshuis en een tweedehands Japanner. Ik tuinier. En daarin sta ik niet alleen: op feestjes bij oude vrienden wordt voornamelijk over baby's, verbouwingen en hypotheken gepraat. En iedereen gaat bijtijds naar huis.
Zaterdag ben ik met het meisje naar een meubelboulevard geweest. En gisteren zaten we aan de keukentafel de spaarpunten van de koffie en de scharrelslager te tellen. Ik schrok er zelf van. Het is duidelijk: er is een kritieke grens bereikt. Wil iemand me wakker schudden voor ik een caravan koop?
Normaal gesproken is de reis van mijn huis naar mijn werk wel goed voor drie of vier buizerds. Ik had echter al in geen weken meer een buizerd gezien. Ook vrijdag niet: in Veertigmorgen zwommen twee nonnetjes (m.), in de Keverdijksche Polder zwierven twee grote zilverreigers rond en boven de polder joegen een blauwe kiekendief (v.) en een torenvalk.
Bij station Duivendrecht zijn ze al een tijdje bezig met het bouwen van een nieuwe fly-over. Vrijdagmorgen scharrelden er twee fazanten onder het viaduct. Het plaatje leek zo sprekend op het reclamespotje van 
Het ziet er naar uit dat gisteren voorlopig de laatste fraaie herfstdag was. En de laatste blaadjes zullen één dezer dagen ook wel loslaten, gezien de windverwachting. Gisteren dus via de Westerheide naar Bussum gelopen. Midden op de heide twee reeën. (Altijd prijs op de Westerhei.)
Bij Bussum-Zuid het spoor overgestoken en via de Fransche Kamp en het Spanderswoud teruggelopen naar Hilversum. Meesjes, lijsters en spechten. Een mooie zonsondergang die de onderkant van de wolken (en de massa's herfsteblaadjes) rood verlichtte. Uiteindelijk bij donker via Trompenberg en de Oude Haven naar huis. Had gehoopt op een bosuiltje - geen geluk. Maar wel een fijne wandeling.
Na de verkiezingen van afgelopen week zou je haast vergeten dat bijna de helft van de Amerikanen op John Kerry heeft gestemd. Die bieden de wereld nu namens de VS hun welgemeende 
Nog meer goed nieuws. Vorig jaar ontving de Amstelveense dierenactiviste Dafne Westerhof een dagvaarding omdat ze weigerde de koeien, schapen en varkens op haar boerderij te oormerken.
Vorige week kwam de zaak voor de Amsterdamse politierechter. Westerhof zei gewetensbezwaren te hebben tegen het oormerken van de dieren, omdat de merken ontstekingen of scheuren in de oren kunnen veroorzaken. Ze beriep zich op artikel 42 van het Wetboek van Strafrecht: "niet strafbaar is hij, die een feit begaat ter uitvoering van een wettelijk voorschrift".
Want in artikel 36 van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren staat dat het verboden is dieren pijn of letsel te bezorgen zonder redelijk doel of met overschrijding van wat ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is.
Politierechter A. Josephus Jitta stelde haar in het gelijk. Hij vond een chip een acceptabel alternatief voor de grote gele flappen. "De plicht om geen dierenmishandeling te plegen is gegoten in de vorm van een wet in formele zin, de oormerkplicht in die van een regeling van lagere rangorde dan een wet in formele zin. Verdachte heeft dus de juridisch zwaarste plicht het zwaarst laten wegen", volgens de rechter. Geen speld tussen te krijgen, me dunkt.
Westerhof werd 
Het moet ergens in 1999 of 2000 geweest zijn dat ik, na lang en koppig verzet, Netscape 4.75 verruilde voor Internet Explorer 5.0. Met pijn in het hart, dat wel. Maar eerlijk is eerlijk: met Netscape viel niet meer op een redelijke wijze te surfen. Ook de te lang uitgestelde (en - hm - niet geheel bugvrije) release van Netscape 6 bracht daar geen verandering in.
De afgelopen vijf jaar (jemig, is dat alweer vijf jaar?) gebruikte ik dus Internet Explorer. Ik installeerde braaf de nieuwe releases en de stortvloed aan service packs en bugfixes. Af en toe speelde ik een beetje met andere browsers, maar Mozilla noch Opera leek een serieus alternatief voor IE.
En toen kwam 
Jonas is eigenlijk altijd een raamkat geweest. Dat wil zeggen: tot dusverre hadden we altijd het keukenraam op een kier staan zodat ze vrij naar binnen en naar buiten kon. Dat wordt in november toch een beetje al te fris, dus hebben we vrijdag na lang talmen een kattenluikje in de achterdeur gezet.
Zo'n luikje installeren is één ding, zorgen dat Jonas er gebruik van gaat maken blijkt een tweede. De eerste paar dagen sprong ze, zodra we in de richting van de keuken liepen, vrolijk snorrend op het aanrecht en ging voor het gesloten raam zitten wachten.
Dus hebben we een paar maal op onze knieën voor het luikje gezeten, met een snoepje, in een poging de poes er doorheen te lokken. Lau loene.
Daarna hebben we voorgedaan hoe het luikje werkt door ertegen te duwen. Dat sorteerde meer effect. Helaas heeft Jonas gezien dat wij het luik met onze voorpootjes openden. Dus zit ze nu eerst een half uur met haar voorpootje aan het luikje te morrelen voordat ze het open krijgt.
En weet je wat het gekke is? De buren hebben exact zo'n zelfde luikje. En Jonas weet precies hoe dat luikje werkt. Ze wandelt immers al meer dan een jaar de keuken van de buren in en uit om het voedsel van hun katten op te peuzelen. Ik heb een beetje het gevoel dat hier sprake is van onwil...
Ik was al een tijdje niet meer op Ruigoord geweest. In de vroege jaren negentig kwam ik er geregeld: tijdens feesten, bij festivals en zelfs een keer bij een uitvaart. Vijf jaar later was ik volwassen en werkte ik in het westelijk havengebied.
Ik herinner me hoe, toen ik op een ochtend in de bus naar mijn werk zat, een enorme colonne bulldozers, draglines en kiepwagens oprukte naar het miniscule dorpje, onder begeleiding van de ME. Het kantoor waar ik werkte bood (toen nog) een vrij uitzicht op de Noordzeeweg. Ik heb die dag niet veel werk gedaan, geloof ik. Ik had net zo goed op Ruigoord kunnen zitten.
De Afrikahaven 
Ik heb wel eens van iemand gezegd dat-ie een gereformeerde kop had, maar dit is weer iets nieuws. Een islamitisch uiterlijk. Oei, dat wordt nog een zware taak voor onze politie. Is dat een Turk, een Bosniër, een Nigeriaan of een Indo? Is het Muhammad Ali Jinnah, Osama bin Laden, Malcolm X of Mohammed al-Fayed? Of is het een vrouw?
Ze mogen die beschrijving wel gauw een beetje aanscherpen, anders voorzie ik massa-arrestaties.
