Het haantjesgedrag van VVD-kamerlid Geert Wilders keert zich eindelijk tegen hem. Fractievoorzitter Jozias van Aartsen lijkt genoeg te hebben van de uitspraken van het ultrarechtse keffertje. In elk geval heeft hij Wilders afgelopen week bevolen zich aan de partijlijn te conformeren. Doet Wilders dat niet, dan mag hij opkrassen.
Wilders heeft zich de afgelopen tijd nogal op de voorgrond gedrongen met onwelriekende uitspraken over terrorismebestrijding en de islam. Met zijn collega Oplaat publiceerde hij in juli het manifest 'Recht(s) op je doel af'. Daarin pleiten de kamerleden voor een rechtsere koers binnen de VVD. Het manifest is Van Aartsen in het verkeerde keelgat geschoten. 'Mein Ruh' ist hin, mein Herz ist schwer, daar begint Geert Wilders weer,' aldus de fractievoorzitter.
Het is opvallend dat Wilders pas afgelopen vrijdag tot de orde is geroepen. Tot dusverre leek het erop dat hij werd gehandhaafd omdat de VVD bang was stemmen kwijt te raken aan de LPF. Nu de LPF nauwelijks meer een electorale bedreiging vormt wordt Wilders gemuilkorfd.
Wilders' positie wordt besproken tijdens het komende fractieweekend1). Volgens 'bronnen binnen de VVD' zal Wilders 'diep door het stof' moeten. Of hij begint een eigen fractie - dat kan natuurlijk ook. Als ik nu maar niemand op een idee breng.
1) Gek hè? Bij het lezen van het woord fractieweekend verdwijnen mijn politieke aspiraties als sneeuw voor de zon.
"De wolkenluchten boven Nederland zijn dermate indrukwekkend dat menige amateur-digifotograaf zich binnen één dag een groot kunstenaar waant," meende Wim de Bie een paar dagen geleden.
De afgelopen weken maken ze het dan ook wel erg bont met die luchten. Neem nou de onweersbui die vanmiddag langs Amsterdam-West scheerde - zoiets kun je niet vaak genoeg zien. Ruysdael kan er een puntje aan zuigen.
Ik vrees dat de liefde voor wolkenluchten ons met de paplepel is ingegoten. Bij gebrek aan berglandschappen. Ha! De volgende keer dat ik een Zwitser, Boliviaan of Tibetaan hoor schamperen over 'de lage landen' riposteer ik met een afgemeten: 'kan best, maar wij hebben hogere luchten'.
Gistermiddag de tuin gewied. Daarbij diverse wietplantjes in de kiem gesmoord. Na al het grondverzet dat we het afgelopen jaar hebben gedaan komen de zaden van vorig seizoen toch nog uit - zij het dan in de nazomer. Volgend jaar beter.
Bij vijven (het meisje was naar de Uitmarkt) het huis ontvlucht op zoek naar rust & ruimte. Dat viel niet mee: het Heksenweitje (even voorbij het Dievenpaadje) kreeg zijn jaarlijkse maaibeurt. Achter de zendertoren kleurde de lucht loodgrijs. In het Spanderswoud geen mens gezien. Wel een paar honderd padden.
Langs de Bachlaan (in het poenige kwartier) op een bankje verpoosd en daar twee keer gepasseerd door een jongmens in een busje van een beveiligingsbedrijf. Als hij nog langzamer had gereden was het busje omgevallen. Juist voor de bui thuisgekomen.
Vanmorgen bij de Naardermeer vanuit de trein een havik en twee torenvalken gezien. Vanmiddag vloog er (ter hoogte van de A10) tot m'n stomme verbazing een grote zilverreiger over de Amstel. Boven de Gooiboog schoot een zomertalinkje voorbij.
In de Oude Hortus in Utrecht hangt een zonnewijzer die (om 12 uur 's middags) aangeeft welke maand het is. Aan de hand van het balkje aan de rechterzijde kun je ook bepalen welk seizoen het is, en hoever dat seizoen inmiddels gevorderd is. Zoals je begrijpt ben ik helemaal misselijk van jaloezie.
Ik ben dan ook vastbesloten om op de zuidgevel van mijn huis een soortgelijke zonnewijzer aan te brengen. Het kost een jaar om er één te maken, dat wel. Gelukkig doe ik de dingen graag in mijn eigen tempo.
Binnen mijn vriendenkring wordt niet getrouwd. Waaròm kan ik niet verklaren - zo lelijk zijn mijn vrienden nou ook weer niet - maar ze volharden koppig in hun vrijgezelle, of althans ongehuwde, staat. Zodoende had ik nog nooit een huwelijksvoltrekking meegemaakt - behalve als bruidegom. Tot gisteren. 't Is niet dat mijn vrienden ineens zijn gaan trouwen, ben je mal, de gelukkige bruid was een collega van mijn eega.
Ik dacht dat het enkel in komedies en reclamefilmpjes voorkwam, maar juist toen de ambtenaar een beetje op dreef begon te raken ging er een mobiele telefoon af. Met zo'n melodietje ook nog. Het was nèt echt. De eigenaar, een dame van in de veertig, klemde haar handtas stevig tegen zich aan in de ijdele hoop het geluid te smoren en repte zich met hoogrood hoofd naar buiten. Er werd gegniffeld. Enkele gasten grepen nerveus naar hun binnenzak en probeerden op discrete wijze hun toestel uit te schakelen. Hier en daar klonk zacht gepiep.
De vader van de bruid hield een mooi betoog. De vader van de bruidegom hield een mooi betoog. De ambtenaar deed zijn dingetje, er werden ringen uitgewisseld. In de tussentijd was de dame uitgetelefoneerd. Ze was ongemerkt weer binnengekomen en tuurde een tikje verbolgen naar haar handtas. Alsof die er iets aan kon doen.
Juist toen de getuigen de akte ondertekenden gingen in de zaal twee of drie telefoons tegelijk af. Nu werd er hardop gelachen. De dame keek glimlachend om zich heen - zelden heb ik iemand zò opgelucht gezien.
Gisteren cirkelde er een tijdje een sperwer boven het huis. Je ziet ze niet vaak bij ons in de buurt. Vanavond laat nog even naar de heide geweest. Heel goed moeten opletten om niet bovenop één van de honderden padden te gaan staan. Bijna volle maan. Geen uil te zien.
Jahaaaa! Dat heb ik nou altijd al gewild! Op de site van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat kun je, aan de hand van je postcode, de maaiveldhoogte van je woning bepalen. Toch een beetje sneu voor mensen die op een flat wonen, maar ja.
Als je een geheim telefoonnummer hebt en prijs stelt op je privacy, let dan op. KPN heeft aangekondigd dat de naam-, adres- en woonplaatsgegevens van abonnees met een 'Telefoonnummer met Beperkte Bekendheid' (in de volksmond een geheim nummer) voor marketingdoeleinden beschikbaar zullen worden gesteld aan derden.
'In het algemeen is dit in het belang van de klant, die door het beschikbaar zijn van accurate en actuele gegevens, toegang krijgt tot voor hem interessante commerciële informatie,' aldus de telecomprovider. O ja? Ik heb er de afgelopen jaren van alles aan gedaan om mijn brievenbus vrij te houden van het soort papieren spam waarmee je door taleninstituten, cosmeticafabrikanten en warenhuizen wordt bestookt. En ik heb niet de indruk dat de kluiten die KPN met deze praktijken gaat verdienen in mindering zullen worden gebracht op mijn telefoonrekening.
Op basis van de Wet Bescherming Persoonsgegevens kun je een bezwaarschrift indienen op de site van KPN. Wees er dus snel bij.
Oudere lezers herinneren het zich misschien: tot in het begin van de jaren negentig stond er op het Spui in Amsterdam een ijzeren krul. Op een dag, nog ruim voor de herprofilering van het plein, was het urinoir verdwenen. Waar de krul had gestaan - voor de deur van het Maagdenhuis - lag nog een tijd een plateautje van pisgele tegeltjes met een groot gat erin. Op een gegeven ogenblik was ook het plateau verdwenen.
Ik herinner me een guitig stukje uit die tijd, waarin een journalist een aantal gemeentelijke instanties afbelde om te informeren naar het lot van de krul. Dat viel niet mee. De gemeente wist niet beter of de krul stond nog altijd voor het Maagdenhuis. Of hij had er nooit gestaan, dat kon ook. Tenzij ik me heel sterk vergis stond dat stukje in Het Parool.
Datzelfde Parool publiceert op dit moment de artikelenreeks 'Amsterdam Ondergronds', over 'schuilkelders, gewelven, riolen en tunnels'. Voor dat soort artikelen kun je me 's nachts om drie uur wakker maken (mits je er een stevige bak koffie naast zet). Het artikel van vandaag gaat over de kelder van de Wiegbrug, op een steenworp van mijn voormalige woonst aan de Admiraal de Ruijterweg. Onder de brug bevinden zich twee kelders. Eén ervan bevat de machinerieën die de basculebrug in beweging zetten, de andere wordt sinds 1989 niet meer gebruikt.
Citeren wij de voorlaatste alinea: 'Het idee is van deze, verder ongebruikte, kelder op den duur een klein museum te maken, met allerlei historische objecten, vertelt [brugbeheerder] Kalverboer. Er staat al het één en ander, zoals diverse Amsterdammertjes en een krulurinoir". Kijk, zo vind je nog eens iets.
Eergisteren vanuit de trein een havik boven de Naardermeer, een buizerd in de Keverdijksche Polder en een bruine kiekendief in de Gooiboog gezien. Verder de (bijna obligate) grote zilverreiger in de kreek bij de Keverdijk.
We hebben al een paar dagen fraaie onweders boven het Gooi. Vannacht ben ik er zowaar wakker van geworden. De bliksem moet op of om het station zijn ingeslagen.
Vanmiddag in de Gooiboog opnieuw een bruine kiek gezien. De buien houden aan; ik heb vanavond een wel heel erg mooi schip met zure appelen zien hangen boven Hilversum-Zuid (zie foto).
Aan de Gijsbrecht van Amstelstraat in Hilversum staat een mysterieuze kantoorvilla. Het pand lijkt leeg te staan. Op de ruiten is met schildersplakband in grote letters het woord 'TAИ' aangebracht. Aan de zijgevel bevindt zich een aantal stalen kastjes. Nachtkluizen misschien. Een voormalig bankgebouw?
Op de brievenbus hangt een verregend aviertje met het al even geheimzinnige opschrift 'Nederlands Debat Instituut'. Nooit geweten dat er een Nederlands Debat Instituut bestond. Even gegoogled. Wel dus. Het is zelfs een B.V. met een heuse mission statement: 'Het ontwikkelen en bestendigen van een debatcultuur ter bevordering van democratie, kritische geest, interculturele communicatie en zuivere besluitvorming.' Zo, die zit.
'Uit meningsverschillen ontspringt de waarheid.', lees ik even verderop. Ik denk dat ik maar eens een open sollicitatie ga schrijven.
Bij de staatsradio van Cyprus hebben ze het druk met de honderden zwerfkatten in en om het gebouw. Onlangs viel er al een kat door het dak en landde op iemands hoofd. (Dat moet een schitterend radiomoment hebben opgeleverd. Heeft er iemand een mp3-tje van?) En afgelopen dinsdag werden alle live-uitzendingen opgeschort wegens een vlooienplaag.
"The Cyprus Broadcasting Corporation (CyBC) announces that due to the immediate need to spray its studios, Radio 1 and Radio 2 will broadcast recorded programs until 2100 tonight, with news on the hour," aldus een verklaring van het station.
Alleenstaande mannen die hopen om indruk te maken op vrouwen kunnen maar beter geen fantasy-boeken lezen. Wie deze zomer op het strand op de versiertoer gaat, maakt weinig kans met boeken als 'The Lord of the Rings' of delen van de Harry Potter-reeks. Dat blijkt uit een onderzoek van uitgever Penguin. (Daar komen ze lekker op tijd mee, zo eind augustus.)
Volgens de Britse relatie-expert Tracey Cox lijken mannen die fantasy-boeken lezen weinig grip te hebben op de realiteit. Vrouwen voelen zich aangetrokken tot heren die 'serieuze' auteurs als Emily Brontë of Nick Hornby lezen. Dat zou blijk geven van een gevoelige natuur, aldus de resultaten van de enquête.
Maar welke vrouwen hebben ze voor dat onderzoek ondervraagd? Uit recent onderzoek op een strand (uitgevoerd door mijzelf) blijkt dat de meeste vrouwen (op dat strand) niets lezen dat langer is dan een SMS. En het meisje (net als ik een verwoed lezer) probeert me al jaren vergeefs de Dark Tower-cyclus van Stephen King aan te smeren. Je vraagt je af waarom.
Nil desperandum, mannen: Nick Hornby heeft ook een geweldig boek over voetbal geschreven.
Na twee lange jaren is het zover: de kamerfractie van de LPF is uit de partij gestapt. Weliswaar bevuilen Herben en trawanten nog altijd acht kostbare kamerzetels, maar gisteren zegde de hele fractie het partijlidmaatschap op. Zoiets schijnt in de parlementaire geschiedenis nog nooit voorgekomen te zijn; we maken historische tijden mee.
Zoals gezegd: we zijn nog niet verlost van de LPF-fractie, maar dat lijkt een kwestie van tijd. De fractieleden zeggen namelijk de komst van een 'nieuwe landelijke Fortuynistische partij' niet uit te sluiten. Een 'comité van wijze mannen' (dat wordt zoeken) zal zich, onder leiding van kamerlid Gerard van As, gaan beraden op een nieuwe bestuursvorm. Naar eigen zeggen acht de fractie zich 'gebonden aan het verwezenlijken van het verkiezingsprogramma en de idealen van Pim Fortuyn'. De fractie schijnt in elk geval de steun van acht provinciebesturen en ledenvertegenwoordigingen te hebben.
Laten we ons eens wagen aan een paar voorspellingen. En laten we de komende paar maanden eens turven hoeveel er uitkomen.
Er zal ruzie ontstaan tussen bestuur en fractie over het gebruik van de partijnaam.
De broers van Fortuyn zullen zich distantiëren van fractie èn partij.
Geldschieters Maas, Hammerstein en Thunnessen zullen bij de fractie op hoge toon hun geld terugclaimen.
Binnen de fractie zal worden geruzied om het voorzitterschap. De strijd zal gaan tussen Herben, Van As en Nawijn. Uiteindelijk zal Herben in een emotionele verklaring het fractievoorzitterschap overdragen aan Nawijn en zich terugtrekken in Italië om te gaan mediteren bij het graf van de goeroe.
Minstens één van de fractieleden zal terugkeren in de moederschoot van de partij. Ik gok op Varela.
De nieuw op te richten partij zal nog voor de komende verkiezingen in tweeën of in drieën worden gesplitst.
Bij de komende verkiezingen zullen de stoffelijke resten van de LPF nog hoogstens één zetel overhouden.
De gefrustreerde kiezers van de LPF wenden zich tot de Partij voor de Dieren, die met twee zetels in de kamer komt.
Toegegeven: het blijft koffiedikkijken, maar het zit er dik in dat minstens de helft van bovenstaande voorspellingen uitkomt. Intussen zie ik reikhalzend uit naar de val van het kabinet. Zonder dromen kan een mens immers niet leven.
In en om Hilversum is al een tijdje een tekkertje actief dat gebouwen, verkeersborden en voetgangerstunnels volspuit met honderden olifantjes. Er schijnt trouwens milieuvriendelijke graffiti-remover te bestaan. Nu nog milieuvriendelijke spuitverf.
Vrijdag in de Keverdijksche Polder een visarend gespot. Zondag een buizerd en twee grote zilverreigers. Al een tijdje geen lepelaars meer in de Gooiboog. De herfst is begonnen.
In de VS hebben ze het trouwens druk met een verdwaalde roodpootvalk. Op Martha's Vineyard, of all places.
Het moest er een keer van komen: de FIOD heeft de boeken van de LPF in beslag genomen. Vorige week probeerde de partij de belasting te ontduiken door een nep-faillissement aan te vragen. Deze week zijn na intern onderzoek 'ernstige onregelmatigheden' aan het licht gekomen.
'Uit de boeken van de partij steeg een walm van "list en bedrog" op', aldus de Telegraaf. Penningmeester Hans Swarte vond aanwijzingen voor fraude, verduistering en witwaspraktijken. Vervolgens schakelde hij - in een vlaag van 'openheid en transparantie' - zelf de FIOD in. Een handige zet voor een organisatie die wanhopig probeert failliet te gaan.
Niettemin is er een mijlpaal bereikt: eindelijk lijkt de LPF te worden ontmaskerd als een bolwerk van fraudeurs en criminele vastgoedbazen. Ik zit al de hele ochtend zachtjes te spinnen. Jammer eigenlijk dat Fortuyn het zelf niet meer kan meemaken.
Naschrift, 10.00: nu zegt de FIOD weer van niks te weten. Mij benieuwen.Naschrift, 16.00: vreemd, het schijnt inderdaad niet waar te zijn, van de FIOD. Het is natuurlijk ook de vraag wie je moet vertrouwen: de LPF of De Telegraaf. Geen van beide, me dunkt. Als ik de FIOD was zou ik nu ècht belangstelling krijgen voor de boeken van de LPF. Vol verwachting klopt ons hart.Naschrift, 18.00: ah, nu blijkt het OM de boeken te onderzoeken. De criminaliteit wordt keihard aangepakt.
De BMW X5 Libelle, de Jeep Grand Cherokee Viva en de Toyota LandCruiser Elle laten nog even op zich wachten, maar de Range Rover Vogue is al gesignaleerd.
Hummer schijnt trouwens binnenkort het model Opzij te willen lanceren.
Op Komma Punt Log kwam ik het woord 'P.C. Hooft-tractor' tegen. De schrijver doelde op de SUV, het soort glimmende fake-terreinwagens dat in de straten van Wassenaar, Aerdenhout en Amsterdam-Zuid1) immens populair is. Een aardig neologisme, vond ik. Ik had de term althans nog nooit gehoord - maar blijkbaar loop ik achter.
Ik blijf me rotlachen om die SUV-rage. Vooral in een land waar het bezit van een terreinwagen weinig nut heeft. Kijk, als je in - pakweg - Chili woont kan ik me voorstellen dat je zo'n vehikel koopt. Maar in Nederland is de SUV-bezitter gedoemd tot filerijden, parkeerproblemen en de hoon van zijn medeweggebruikers2). En dat alles met een draaikolk in de benzinetank.
Want ze zuipen natuurlijk vreselijk, die wagens, en dat is niet noodzakelijkerwijs in het voordeel van het milieu. Reden genoeg voor een Amerikaanse actiegroep om het spelletje 'SUV Tagging' te bedenken. Op de site kun je gratis bumperstickers downloaden. (Tekst: 'I'm changing the climate! Ask me how!') De opzet is eenvoudig: de deelnemers worden opgeroepen om zoveel mogelijk SUV's van zo'n sticker te voorzien. 'Increasing publicity will turn the SUV from a status trinket to the badge of shame that it is!', aldus de bedenkers van de actie. Dat zal tijd worden ook. - Link via vandervlies.com.
(Disclaimer: van het soort lieden dat een SUV bezit kun je allerhande primaire reacties verwachten, niet in de laatste plaats fysiek geweld. Pas dus goed op: het plakken van de stickers is geheel voor eigen risico.)
1) De oplettende lezer heeft in deze lijst wellicht de omissie van Naarden, Bussum, Hilversum, Laren en Blaricum bemerkt. Dat zit zo: bij ons in het Gooi (de hete aardappel mag je er zelf bij denken) verplaatsen werkende mensen zich in degelijke, donkerblauwe Volvo's. De SUV is er het exclusieve domein van nerveuze huisvrouwen. Aan deze toestand ligt een nogal morbide calculatie ten grondslag: een accountant uit Bussum heeft berekend dat de talloze parkeerschades aan Daihatsu Charades, Nissan Micra's en Renault Twingo's duurder uitvielen dan de aanschaf van een SUV. Met een SUV, zo redeneerde hij, beschadig je net zo goed voetgangers, fietsers en straatmeubilair, maar je eigen auto blijft tenminste heel.
Overigens brengt Volvo sinds enige tijd grote, donkerblauwe SUV's op de markt, maar in het Gooi slaan ze vooralsnog niet aan.2) Het blijft een hilarisch gezicht om achter elkaar een BMW X5, een Jeep Grand Cherokee en een Land Rover Discovery uiterst voorzichtig een verkeersdrempel te zien nemen. Gratis tip: in Oud-Zuid ligt een aantal terrasjes met een eigen drempel. Goed voor een hele middag pret.
David Rietveld, aspirant-burgervader van Den Haag, ergert zich in zijn weblog aan de veiligheidsmaatregelen rond de Amerikaanse ambassade in zijn stad. Die maatregelen worden voor de zoveelste keer uitgebreid. Na antitank-bloembakken, stalen palen, een hek, gaas, nog een hek en 'rood-witte-met-zand-gevulde-plastic-dingen' is het de bedoeling dat rond de ambassade een derde hek verrijst.
In het hart van Den Haag is zo een soort fort ontstaan dat herinneringen oproept aan de goeie ouwe Berlijnse Muur. Wim Deetman, de (huidige) burgemeester van Den Haag, zit er maar mee. Hij zegt met de Amerikanen in bespreking te zijn over een verhuizing van de ambassade. Twee jaar geleden kregen ze de keuze uit drie locaties buiten het centrum, maar met de verhuisplannen wil het nog niet zo vlotten.
Sinds de zomer van 2002 is in de VS de American Servicemembers' Protection Act (ASPA) van kracht. Deze wet, die Amerikaanse militairen moet vrijwaren van vervolging wegens oorlogsmisdaden, voorziet onder andere in een invasie op het strand van Scheveningen - mocht het ooit zover komen dat Amerikanen voor het Internationaal Strafhof in Den Haag gesleept worden. Voor zover mij bekend (correcties welkom!) is er nooit van regeringswege geprotesteerd tegen deze invasieplannen. Laat staan dat er een ambassadeur op het matje is geroepen of naar huis is gestuurd. Op zich geen wonder: ons land moet het al sinds de zomer van 2002 stellen zonder regering.
De oplossing lijkt me zo klaar als een klontje: zodra onze bondgenoten aanvallen trekken we ons met z'n allen terug op het terrein van hun ambassade. Knappe jongen die daar binnen komt.
Collega M is ziedend. Zijn nieuwe laptop-van-de-zaak is gejat. Hij zit aan het bureau tegenover me en spuit zijn gal. Hij moest voor een rotboodschap bij de bouwmarkt zijn. Naar binnen en naar buiten. Zo'n boodschap. In de tussentijd heeft één of andere junk kans gezien om het slot van zijn wagen te forceren en zijn laptop te rippen.
Alles aan M is groot. Dat merk je pas echt als hij kwaad is. Het is een hele bezienswaardigheid, en al gauw ontstaat er een oploopje rondom zijn bureau. Collega's geven gevraagd en ongevraagd advies. Wat moet je eigenlijk doen als je laptop gestolen is? 'Er staat een pagina met instructies op het intranet', weet iemand. M wordt kwaaier en kwaaier: 'Daar heb ik verdomme wat aan als m'n laptop gestolen is!'
M is suikerpatient. In de tas waarin zijn laptop zat zaten ook zijn spuiten met insuline. Collega K kijkt ongerust. 'Het is niet te hopen dat zo'n junk die spuiten gaat uitproberen', meent hij. 'Dat overleef je niet', bromt M.
En even, heel even, breekt op zijn gezicht de zon door.
Nog altijd is de LPF een partij met een hoge amusementswaarde. Zo vroeg het hoofdbestuur van de partij afgelopen week faillissement aan. Het was, volgens het bestuur, de enige manier om de partijorganisatie weer op orde te krijgen.
In werkelijkheid lagen de zaken natuurlijk een beetje anders. De vastgoedbonzen Maas en Thunnessen, die de LPF aanzienlijke sommen gelds hadden geleend, wilden deze leningen omzetten in een gift. In dat geval zou de LPF echter een hoog bedrag aan schenkingsrecht aan de belastingdienst moeten betalen. Daarom besloot het LPF-bestuur om een "technisch faillissement" aan te vragen: de leningen hoefden in dat geval niet aan de betonbazen te worden terugbetaald.
Dat riekt naar fraude en je vraagt je af wat Herben zou hebben gezegd als - pakweg - de PvdA een dergelijk trucje zou uitvoeren. Maar goed: in dit geval was Herben dus blij. In een persbericht juichte hij dat de partij nu "zonder de ballast van het verleden" een doorstart kon maken. "De professionele aanpak van de doorstart boezemt vertrouwen voor de toekomst in," aldus Herben.
En Herben kreeg gelijk: gisteren werd de faillissementsaanvraag door de rechter afgewezen. Ik zie de toekomst dan ook met vertrouwen tegemoet: wie wil er nou stemmen op een partij die er niet eens in slaagt om op de fles te gaan? De LPF beraadt zich intussen op zijn financiële toekomst. Misschien wil Emile Ratelband ze wel een handje helpen.
Bij zessen van Hilversum naar Venhuizen gereden door de polder. Traag cirkelende buizerd bij Huizen. Her en der torenvalkjes langs de weg. De berm vol spreeuwen (waarvan een flink aantal dooie).
Langs de dijk Enkhuizen-Lelystad een grote vlucht spreeuwen. Verder erg veel visdiefjes. Op de 'ijsbrekers' langs de dijk grote troepen aalscholvers. De eerste kuifeenden lijken alweer op te kleuren.
Met de trein terug van Venhuizen naar Hilversum. Vlak voor Kwadijk bij invallende schemer een uil (een ransuil, neem ik aan) zien vliegen.
Zo, na vier wondelijke dagen zijn we weer terug uit Polen. Doordat we op de heenweg de nodige vertraging opliepen is er van wandelen niet heel veel terechtgekomen. En toen we eenmaal aan het wandelen waren bleken we ons in militair terrein te bevinden. Hmmm. Polen is overigens absoluut voor herhaling vatbaar, en dan liefst voor langere tijd. Międzyzdroje is een prettig rommelige badplaats, zo'n honderd kilometer boven Szczecin. Ziehier de prachtige pier...
Wie zei dat Villa Kakelbont in Zweden stond? Het hele dorp staat vol met enigszins vervallen villa's, de één nog mooier dan de ander. Aan de noordkant van het dorp staan trouwens ook een paar afgebladderde massahotels uit de periode-Gierek. De foto's zal ik je besparen.
Zomaar een kerkje dat we onderweg tegenkwamen. De wegen lijken overigens nog het meest op wasborden. Voor de hele vuile was. Bij Szczecin liggen er op de autosnelweg ineens een paar stukken die met kinderhoofdjes zijn geplaveid. Je vraagt je af hoe al die Polski-Fiats dat overleefd hebben.
Onderweg in Wisełka. Een mooi plaatje voor het foto-album.
Het katholicisme tiert welig in Polen. De vrije markt overigens ook, zoals je op de achtergrond kunt zien. Vijftien jaar na de val van de muur lijkt er in Polen op bijna elke vierkante meter een reklamebord te staan. Het lijkt verdorie Frankrijk wel! Zoals gezegd: het is een fijn land, Polen. We gaan beslist nog eens terug.
Bij het woord herberg denk je aan een gezellig donkerbruin établissement. Maar het kan ook anders: ziehier de Erich Honecker Gedächtnisjugendherberge in Magdeburg.
Magdeburg is overigens een heel aardige stad met een prachtige domkerk.
Onderweg naar Polen werden we bij Hengelo verrast door een pracht van een onweersbui. Het ging zo vreselijk tekeer dat er niet meer te rijden viel - de vluchtstroken en parkeerplaatsen waren overvol. Hier zie je Jurjen bij Osnabrück: de bui staat op het punt ons opnieuw in te halen.
Dat is wel te hopen, want ik ga een lang weekendje wandelen in Polen. En mocht er in Międzyzdroje geen internetcafé zijn, dan zie ik me gedwongen om drie dagen nadat ik met dit blog begonnen ben alweer een vierdaagse blogpauze in te lassen. Afijn, we zien wel.
Retehandig trouwens, zo'n tabelletje met HTML-codes voor malle Poolse karakters d'r in. Śtąąt óngęłóófłijk śtóęr.
Vanmiddag schoot er in de Gooiboog een strandlopertje voorbij. 't Ging te snel om 'm te determineren, maar ik hou het op een bonte. Midden in de Naardermeer zaten twee grote zilverreigers rustig te keuvelen op een boomstronk.
Niet veel later had ik m'n moeder aan de lijn. Mijn vader was op de fiets onderweg naar de polder, vertelde ze. De plaatselijke sterrenkundige vereniging had een paar telescopen had opgesteld om naar de perseïden te kijken. Verhip, dat was waar ook.
Daarnet dus met het meisje in de tuin naar de meteorietenregen wezen kijken. Raar woord eigenlijk, meteorietenregen. Je vraagt je af wie zoiets verzint. Vast een Griek of zo. In Nederland, waar we verstand hebben van regen, kan het woord in elk geval niet ontstaan zijn.
Toen we nog niet zo heel lang zaten zeilde er een knoert van een meteoriet langs de noordelijke hemel. Het meisje keek toevallig net de andere kant uit. Tijd voor een mooie, onzelfzuchtige wens. En verdomd: de drie vallende sterren die daarna nog langsscheerden heeft ze allemaal gezien.
Met een telescoop naar een meteorietenzwerm kijken - kan dat überhaupt?
Als ik op kantoor zit mis ik mijn kat. Ik probeer dat probleem al een tijdje te ondervangen door op shirts en truien zoveel mogelijk kattenhaar naar kantoor mee te nemen. Zo smokkel ik Jonas stukje bij beetje het gebouw binnen. Zodra ik alle onderdelen compleet heb zet ik haar weer in elkaar. Maar het kan anders.
Het regent in Hilversum. En niet zo'n beetje ook. In de hele stad hangt de geur van dennenbossen. De lucht is er zwanger van. De geur van schoolreisjes: we gingen altijd en eeuwig naar dennenbossen. En altijd en eeuwig regende het. Ik woon in een stad waar het naar schoolreisjes ruikt. Life has its little bonuses.
Oeh, het is weer komkommertijd. En de komkommertijd is bij uitstek de tijd om een nieuwe politieke partij te lanceren. Er gebeurt zo weinig dat je verzekerd bent van media-aandacht. Dat hebben de oprichters van Nederland Transparant blijkbaar goed begrepen.
De partij, die overigens niets te maken heeft met Paul van Buitenens protestpartij Europa Transparant, werd gisteren met veel tamtam gepresenteerd. In hun eerste persbericht deden de aspirant-politici al een glasheldere uitspraak: "Politiek gezien is ons kindje nog kleurloos. Zolang er geen transparantie is met betrekking tot alle uitgaven van de overheid is het zinloos om een politiek standpunt in te nemen."
Natuurlijk was Paul van Buitenen niet blij met de naamgeving van de nieuwe partij. Nadat de Kiesraad de naam Nederland Transparant had goedgekeurd tekende hij bezwaar aan bij de Raad van State. De uitspraak van de Raad liet aan transparantie niets te wensen over. En zo kan de kersverse partij al een dag na de oprichting op zoek naar een nieuwe naam.
Mede-oprichter Fons Schirris (voormalig bestuurslid van Leefbaar Nederland, ook dat nog!) moet morgen overigens voor de meervoudige strafkamer verschijnen omdat hij (om te laten zien dat het kon) bijna een miljoen euro heeft afgeboekt van willekeurige bankrekeningen. Onder het oog van journalisten, dat wel. Toch denk ik dat ik maar liever geen donaties doe. En een automatische incasso kunnen ze op hun buik schrijven. Dat is me iets tè doorzichtig.
In India is een meisjesschool gesloten omdat minstens een dozijn leerlingen lijdt aan een mysterieuze ziekte, waardoor ze zich gedragen als katten.
In Centraal-Rusland, niet ver van Koersk, hebben bijgelovige dorpsbewoners een kat met vleugels verdronken omdat ze meenden dat het een afgezant van de duivel was. (Waar is het gezonde atheïsme gebleven...) Of de kat kon vliegen vermeldt de historie niet.
In België is een kitten de cockpit van een vliegtuig binnengewandeld en heeft de piloot gedwongen om een noodlanding te maken.
Wat is er in onze katten gevaren? Toen ik bovengenoemde berichtjes op een rijtje zette moest ik even heel erg aan The Master and Margarita denken.
Katten met vleugels schijnen overigens werkelijk te bestaan.
Okee, toegegeven: ook ik ga niet happy wezen van de lay-out van dit weblog. Zo'n standaard Blogger-template, het is niet alles. Daar staat tegenover dat ik dit weekend in de bloedhitte achter m'n machine heb zitten punniken om Pivot aan de praat te krijgen. Uiteindelijk is het gelukt.
Maar toen ik zo ver was dat ik op mijn web-account PHP mocht gebruiken, toen alle mapjes en bestandjes correct geCHMOD waren en toen Pivot geen rare karaktertjes meer genereerde, toen was het zes uur 's avonds, was de temperatuur in mijn werkkamer het kookpunt genaderd en gutste het zweet bij bakken van m'n lijf. En ik had nog altijd geen lay-out.
Fuck it. Pivot is handig, leuk en heel erg veelbelovend. Maar punniken aan de duistere binnenlanden van deze site vind ik meer iets voor de lange winteravonden. Met dit weer ben ik al blij datti werkt.
Tussen Weesp en Naarden-Bussum een ooievaar gezien. Stond in 'n weiland, tussen rollen vers gemaaid gras. Op diezelfde plek stond vorig jaar augustus bijna elke dag een ooievaar; ik maak me sterk dat 't dezelfde is.
In de kreek bij de Keverdijk zwierf een grote zilverreiger. We hebben ze een tijdje moeten missen, maar ze lijken weer helemaal terug te zijn.
Hoewel de gierzwaluwen al sinds vorige week zaterdag verdwenen zijn heb ik er eergisteren toch nog eentje gezien. Eentje. Misschien moest-ie helemaal uit Scandinavië komen of zo. Je weet het niet. Maar, uitzonderingen daargelaten: de gierzwaluwen zijn weg. Doe je niks aan. De zomer is voorbij.
Maar goed ook. Veel te heet.
Het was een rare zomer, de zomer van 2002. In Den Haag liep het eerste bruinhemdenkabinet van stapel, het Meertens-instituut deed onderzoek naar vogelverschrikkers, in Australië werd de relativiteitstheorie van Einstein ontwricht en uit de speakers van mijn PC dreutelde de onwerkelijke muziek van Spinvis. En het bleef maar regenen.
Onder die omstandigheden zag mijn eerste weblog, Weirdberichten, het licht. Ach, Weirdberichten! Bijna anderhalf jaar logde ik liefdevol de belevenissen van mijzelf en het meisje, van onze mooie rooie asielkater Sammie (die, toen hij nog maar drie maanden bij ons was, werd doodgereden) en van Jonas, onze zwarte kitten, die na nauwkeurige studie geen kater maar een poes bleek te zijn. Ze heet overigens nog altijd Jonas, aan sommige dingen moet je niet tornen.
Ik logde de wederwaardigheden van het eerste bruinhemdenkabinet, dat Godzijdank geen lang leven beschoren was. Ik logde mijn reisjes-voor-de-zaak naar het land van Jodelende Jörg. Enfin, het was een leuke tijd. Soms kwam er zelfs een bezoeker.
Rond november 2003 verscheen, na lang hangen en wurgen, de laatste post op Weirdberichten. Op de één of andere manier was de lol er een beetje af. Maar ja, het bloed kruipt. Het is zomer, en al is het dan wat warmer dan in 2002, uit de speakers dreutelt weer eens muziek van Spinvis. En ineens krijg ik reuze zin om weer eens gezellig te gaan zitten bloggen. Maar dan wel op een kukelvers weblog. Wees welkom, geniet ervan, zie maar.
Voor de archieven van Weirdberichten kun je overigens nog altijd hier terecht.
"De wolkenluchten boven Nederland zijn dermate indrukwekkend dat menige amateur-digifotograaf zich binnen één dag een groot kunstenaar waant," meende 
Gistermiddag de tuin gewied. Daarbij diverse wietplantjes in de kiem gesmoord. Na al het grondverzet dat we het afgelopen jaar hebben gedaan komen de zaden van vorig seizoen toch nog uit - zij het dan in de nazomer. Volgend jaar beter.
Bij vijven (het meisje was naar de Uitmarkt) het huis ontvlucht op zoek naar rust & ruimte. Dat viel niet mee: het Heksenweitje (even voorbij het Dievenpaadje) kreeg zijn jaarlijkse maaibeurt. Achter de zendertoren kleurde de lucht loodgrijs. In het Spanderswoud geen mens gezien. Wel een paar honderd padden.
Langs de Bachlaan (in het poenige kwartier) op een bankje verpoosd en daar twee keer gepasseerd door een jongmens in een busje van een beveiligingsbedrijf. Als hij nog langzamer had gereden was het busje omgevallen. Juist voor de bui thuisgekomen.
Vanmorgen bij de Naardermeer vanuit de trein een havik en twee torenvalken gezien. Vanmiddag vloog er (ter hoogte van de A10) tot m'n stomme verbazing een grote zilverreiger over de Amstel. Boven de Gooiboog schoot een zomertalinkje voorbij.
In de Oude Hortus in Utrecht hangt een zonnewijzer die (om 12 uur 's middags) aangeeft welke maand het is. Aan de hand van het balkje aan de rechterzijde kun je ook bepalen welk seizoen het is, en hoever dat seizoen inmiddels gevorderd is. Zoals je begrijpt ben ik helemaal misselijk van jaloezie.
Ik ben dan ook vastbesloten om op de zuidgevel van mijn huis een soortgelijke zonnewijzer aan te brengen. Het kost een jaar om er één te maken, dat wel. Gelukkig doe ik de dingen graag in mijn eigen tempo.
Eergisteren vanuit de trein een havik boven de Naardermeer, een buizerd in de Keverdijksche Polder en een bruine kiekendief in de Gooiboog gezien. Verder de (bijna obligate) grote zilverreiger in de kreek bij de Keverdijk.
We hebben al een paar dagen fraaie onweders boven het Gooi. Vannacht ben ik er zowaar wakker van geworden. De bliksem moet op of om het station zijn ingeslagen.
Vanmiddag in de Gooiboog opnieuw een bruine kiek gezien. De buien houden aan; ik heb vanavond een wel heel erg mooi schip met zure appelen zien hangen boven Hilversum-Zuid (zie foto).
Aan de Gijsbrecht van Amstelstraat in Hilversum staat een mysterieuze kantoorvilla. Het pand lijkt leeg te staan. Op de ruiten is met schildersplakband in grote letters het woord 'TAИ' aangebracht. Aan de zijgevel bevindt zich een aantal stalen kastjes. Nachtkluizen misschien. Een voormalig bankgebouw?
Op de brievenbus hangt een verregend aviertje met het al even geheimzinnige opschrift 'Nederlands Debat Instituut'. Nooit geweten dat er een Nederlands Debat Instituut bestond. Even gegoogled. 
In en om Hilversum is al een tijdje een tekkertje actief dat gebouwen, verkeersborden en voetgangerstunnels volspuit met honderden olifantjes. Er schijnt trouwens milieuvriendelijke 
De BMW X5 Libelle, de Jeep Grand Cherokee Viva en de Toyota LandCruiser Elle laten nog even op zich wachten, maar de Range Rover Vogue is al gesignaleerd.
Hummer schijnt trouwens binnenkort het model Opzij te willen lanceren.
Op 
Alles aan de lucht spelde onweer. Uiteindelijk werd 't een klein buitje. We hielden er een fraaie regenboog aan over, dat wel.
Zo, na vier wondelijke dagen zijn we weer terug uit Polen. Doordat we op de heenweg de nodige vertraging opliepen is er van wandelen niet heel veel terechtgekomen. En toen we eenmaal aan het wandelen waren bleken we ons in militair terrein te bevinden. Hmmm. Polen is overigens absoluut voor herhaling vatbaar, en dan liefst voor langere tijd. Międzyzdroje is een prettig rommelige badplaats, zo'n honderd kilometer boven Szczecin. Ziehier de prachtige pier...
Wie zei dat Villa Kakelbont in Zweden stond? Het hele dorp staat vol met enigszins vervallen villa's, de één nog mooier dan de ander. Aan de noordkant van het dorp staan trouwens ook een paar afgebladderde massahotels uit de periode-Gierek. De foto's zal ik je besparen.
Zomaar een kerkje dat we onderweg tegenkwamen. De wegen lijken overigens nog het meest op wasborden. Voor de hele vuile was. Bij Szczecin liggen er op de autosnelweg ineens een paar stukken die met kinderhoofdjes zijn geplaveid. Je vraagt je af hoe al die Polski-Fiats dat overleefd hebben.
Onderweg in Wisełka. Een mooi plaatje voor het foto-album.
Het katholicisme tiert welig in Polen. De vrije markt overigens ook, zoals je op de achtergrond kunt zien. Vijftien jaar na de val van de muur lijkt er in Polen op bijna elke vierkante meter een reklamebord te staan. Het lijkt verdorie Frankrijk wel! Zoals gezegd: het is een fijn land, Polen. We gaan beslist nog eens terug.
Gezien bij Osnabrück: er wordt wel eens voor de grap gezegd dat vrouwen niet kunnen parkeren, maar in Duitsland schijnen ze het serieus te menen.
Bij het woord herberg denk je aan een gezellig donkerbruin établissement. Maar het kan ook anders: ziehier de Erich Honecker Gedächtnisjugendherberge in Magdeburg.
Magdeburg is overigens een heel aardige stad met een prachtige domkerk.
Onderweg naar Polen werden we bij Hengelo verrast door een pracht van een onweersbui. Het ging zo vreselijk tekeer dat er niet meer te rijden viel - de vluchtstroken en parkeerplaatsen waren overvol. Hier zie je Jurjen bij Osnabrück: de bui staat op het punt ons opnieuw in te halen.
Het regent in Hilversum. En niet zo'n beetje ook. In de hele stad hangt de geur van dennenbossen. De lucht is er zwanger van. De geur van schoolreisjes: we gingen altijd en eeuwig naar dennenbossen. En altijd en eeuwig regende het. Ik woon in een stad waar het naar schoolreisjes ruikt. Life has its little bonuses.
"Je mag-em nou wel weer weghalen, Ko."
In India is een meisjesschool gesloten omdat minstens een dozijn leerlingen lijdt aan een mysterieuze ziekte, waardoor ze zich gedragen als 
